ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΟΜΗΜΕΝΑ ΟΜΟΛΟΓΑ

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Όπως κατά κανόνα πολλά πράγματα στην Ελλάδα, έτσι και η περίφημη υπόθεση των δομημένων ομολόγων δεν μπορεί και αυτή να αποφύγει τον πειρασμό του μετά κραυγών συνοδευόμενου λαϊκισμού. Ακόμα χειρότερα, ο λαϊκισμός αυτός, ερήμην της πραγματικότητας, ισχύει και σήμερα, καθιστώντας πιο επικίνδυνες τις συνθήκες κρίσεως που πλήττουν την χώρα. Και από την άποψη αυτή, αποκαλυπτική είναι η ιστορία ενός δομημένου ομολόγου που εκδόθηκε από το ελληνικό δημόσιο για ποσό 280.000.000 ευρώ και αγοράστηκε από τέσσερα ασφαλιστικά ταμεία.

Το δομημένο αυτό ομόλογο, στις 22/2/2007 επαναγοράσθηκε από την JP Morgan αντί τιμήματος 273.917.500 ευρώ, πλέον ποσού 8.812.500 ευρώ που αφορούσε εισπραχθέντα μέχρι την ημερομηνία επαναγοράς τοκομερίδια. Όμως, για να μην υπάρξει οποιαδήποτε ζημιά για τα τέσσερα ταμεία υπό μορφή απώλειας τόκων, που θα εισέπρατταν από τις καταθέσεις στην Τράπεζα της Ελλάδος με επιτόκιο 3,92% για το διάστημα 22/7/2007 έως 31/8/2007, οι διοικήσεις απαίτησαν και το ελληνικό δημόσιο κατέβαλε ως έκτακτη οικονομική ενίσχυση, βάσει του άρθρου 23 του Ν.3586/2007, ποσόν 3.067.762 ευρώ στα τέσσερα ασφαλιστικά ταμεία.

Το πρώτο συμπέρασμα που αναμφίβολα προκύπτει μέχρι στιγμής από τα παραπάνω είναι ότι, λόγω της επιστροφής του ομολόγου, τα ταμεία δεν υπέστησαν ζημία και η περιουσία τους δεν «λεηλατήθηκε» όπως κατά κόρον μέχρι σήμερα θορυβωδώς υποστηρίζεται από διάφορες πλευρές. Και τούτο ανεξαρτήτως από το ότι, και αν ακόμη είχε διατηρηθεί το ομόλογο, από την μέχρι σήμερα απόδοσή του (επί τρία και πλέον έτη από την έκδοσή του) και πάλι όφελος σημαντικό θα είχαν τα ταμεία.

Ανεξαρτήτως όμως του ως άνω αποτελέσματος για τα ταμεία, ας εξετάσουμε εάν από την υπόθεση αυτή, δηλαδή της εκδόσεως του συγκεκριμένου ομολόγου και της καταβολής της ανωτέρω έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης, επιβαρύνθηκε ο κρατικός προϋπολογισμός με το ποσόν των 3.067.762,38 ευρώ, όπως αναφέρει στο έγγραφό του ο υπουργός κ. Αν.Λοβέρδος, ή μήπως προέκυψε συνολικά όφελος για τον κρατικό προϋπολογισμό και επομένως για τον Έλληνα φορολογούμενο.

Με την έκδοση του συγκεκριμένου ομολόγου, το ελληνικό δημόσιο δανείσθηκε από την ανάδοχο τράπεζα JP Morgan ποσό 280.000.000 ευρώ για 12 χρόνια, με επιτόκιο το εκάστοτε Euribor μείον 16 μονάδες βάσης. Με συνθήκες του τρέχοντος έτους 2010, το επιτόκιο αυτό είναι Euribor 80% (περίπου) μείον 16 μονάδες βάσης, δηλαδή ανέρχεται σε 0,64%. Πληροφορούμαστε ότι το ελληνικό δημόσιο, την 12/7/2010 δανείσθηκε από τις αγορές ποσόν 1.50.000 ευρώ, για εξάμηνη διάρκεια, με επιτόκιο 4,65%, που θεωρήθηκε μάλιστα ως επιτυχία του υπουργείου Οικονομικών.

Η διαφορά μεταξύ των δύο επιτοκίων (4,65% και 0,64%) είναι τέσσερις ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες, επομένως επί του ποσού των 280.000.000 ευρώ, το όφελος του ελληνικού δημοσίου είναι 280.000.000 x 0,04 = 11.200.000 ευρώ(!) και τούτο μόνον για το έτος 2010. Ο υπολογισμός για την δωδεκαετή διάρκεια του ομολόγου θα μπορεί να γίνει επακριβώς μόνον μετά την λήξη του. Είναι όμως βέβαιον ότι, από την διαφορά των επιτοκίων, κατά τα ανωτέρω, για το έτος 2010 το όφελος του ελληνικού δημοσίου, και επομένως του Έλληνα φορολογούμενου, υπερβαίνει την «επιβάρυνση» των 3.067.762,38 ευρώ που αναφέρει ο κ. υπουργός κατά 3,65 φορές, κατά την διάρκεια δε των δώδεκα ετών το όφελος θα υπερβαίνει την επιβάρυνση αυτή κάπου δέκα φορές.

Είναι έτσι σαφές ότι γύρω από τα δομημένα ομόλογα στήθηκε μία ολόκληρη λαϊκίστικη καμπάνια, με μοναδικό σκοπό την πολιτικο-δημοσιογραφική αξιοποίησή της. Βέβαια, στις διαδικασίες πωλήσεως και επαναγοράς των δομημένων ομολόγων κάποιοι εισέπραξαν παχυλότατες προμήθειες. Πλην όμως, οι τελευταίες είναι άλλης μορφής συναλλαγή.