Συζητείται στην Βουλή των Ελλήνων ένα από τα πιο κρίσιμα νομοσχέδια της σύγχρονης ιστορίας της χώρας που επιφέρει τομές κι εκσυγχρονίζει το ασφαλιστικό μας σύστημα και που παράλληλα καθιστά την χώρα αξιόπιστο συμβαλλόμενο μέρος στο Σύμφωνο Σταθερότητας κι Ανάπτυξης. Μια διαχρονική αγκύλωση που συνέβαλε για δεκαετίες στην διόγκωση του ελλείμματος και στην δημιουργία μίας δικαιολογημένης αβεβαιότητας για το μέλλον των ασφαλισμένων και συνταξιούχων τής χώρας, ήδη θεραπεύεται. Είναι η ίδια αγκύλωση που συνέβαλε αποφασιστικά στην βαθμιαία υποβάθμιση της ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας. Παρά το γεγονός ότι δεν συμφωνούμε καθόλου με τις αλλαγές στο νομοσχέδιο που αποδέχθηκε η κυβέρνηση καθόσον διατηρούν αναχρονιστικές, άνισες και μη οικονομικά δικαιολογημένες πρακτικές και ότι επιμένουμε στην κατάργηση του πρωτοφανούς θεσμού της διαιτησίας που δεν έχει προηγούμενο και μεταφέρει άκριτα νομοθετική εξουσία σε άτομα κι όχι στα συντεταγμένα όργανα της Πολιτείας, εξακολουθούμε ακράδαντα να πιστεύουμε ότι είναι χρέος του πολιτικού κόσμου της χώρας να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να κάνει το παρόν νομοσχέδιο νόμο του κράτους. Αντίθετες αποφάσεις που μόνο γνώμονα θα έχουν την αξιοποίηση του δήθεν πολιτικού κόστους που αναλαμβάνει η κυβέρνηση, θα αποτελέσουν αδικαιολόγητη απερισκεψία την στιγμή του μέγιστου εθνικού χρέους που θα εκτιμηθεί ανάλογα από τον επιχειρηματικό κόσμο, τον λαό και την ιστορία.
Παράλληλα, όμως και η κυβέρνηση πρέπει να δείξει την ίδια αποφασιστικότητα και στην υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων που θα συμβάλλουν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και στην αποκατάσταση της δημοσιονομικής τάξης. Ανάμεσα σ’ αυτές η απελευθέρωση των μεταφορών και η άρση του καμποτάζ που πρέπει να γίνει χωρίς όρους και προϋποθέσεις και κυρίως χωρίς ανούσιες διαπραγματεύσεις. Είναι επιεικώς απαράδεκτο ο επιχειρηματικός κόσμος και η οικονομία γενικότερα να παραμένουν όμηροι ολιγάριθμων ατόμων που προσπαθούν να διατηρήσουν όχι την απασχόληση και τις αμοιβές τους, που έτσι κι αλλιώς είναι εξασφαλισμένα, αλλά προνόμια σε βάρος του λοιπού πληθυσμού. Που λοιπόν εντοπίζει η κυβέρνηση το πολιτικό κόστος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου