ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ 16/9/2010

* Την ώρα που οι σχέσεις της Γαλλίας με την Λουξεμβούργια αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Βιβιάν Ρέντινγκ, αρμόδια για την Δικαιοσύνη και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, έχουν οξυνθεί με αφορμή τα μέτρα της γαλλικής κυβέρνησης για τους Ρομ, η πολύ σοβαρή βρεταννική εφημερίδα The Independent τάσσεται υπέρ του προέδρου Νικολά Σαρκοζύ. Ας σημειωθεί ότι η κ.Β.Ρέντινγκ, που είναι και κορυφαία προσωπικότητα στον χώρο της ευρωπαϊκής χριστιανοδημοκρατίας, υπεραμύνεται της μη απελάσεως των Ρομ, συντασσόμενη προφανώς με την Καθολική Εκκλησία. Σε αντίθεση, η εφημερίδα υποστηρίζει ότι το μέτρο της γαλλικής κυβέρνησης επιβάλλεται.


«Όποιος καταδικάζει τον κ. Νικολά Σαρκοζύ», γράφει η βρεταννική εφημερίδα, «θα έπρεπε να μάς παρουσιάσει την δική του εναλλακτική λύση. Και αυτή είναι εξόχως δύσκολο να βρεθεί. Υπάρχουν ολόκληρες ομάδες από Ρομ που ζουν χωρίς τις στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής, χωρίς υποδομές, εργαζόμενοι στην παραοικονομία και που, παρόλα αυτά, η ζωή τους στην Γαλλία είναι πολύ βελτιωμένη και επικερδής σε σχέση με ό,τι έζησαν –και θα ζήσουν– εκεί από όπου ήρθαν. Δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να επιστρέψουν μεν, αλλά ζουν σαν παράσιτα στο σώμα μιας υλικοτεχνικής πολιτιστικής και κοινωνικής δομής στην οποία ούτε συνέβαλαν, ούτε τους νοιάζει να συμβάλουν στο παραμικρό, και δεν μπορούν/θέλουν να ενταχθούν σε αυτήν. Αυτή είναι η πικρή (και μη πολιτικά ορθή) αλήθεια. Πράγματι, οι απελάσεις μπορεί να δημιουργήσουν μία αέναη ροή πληθυσμών που θα προσπαθούν να επιστρέψουν στην Γαλλία. Αλλά από πού κι ως πού θα έπρεπε οι Γάλλοι φορολογούμενοι να κληθούν να πληρώσουν για σχολεία και υπηρεσίες που θα εξανάγκαζαν τις οικογένειες των Ρομ να ζήσουν σύμφωνα με τις ελάχιστα αποδεκτές προδιαγραφές του γαλλικού τρόπου ζωής; Και από πού συμπεραίνεται ότι η Γαλλία θα πετύχει την κοινωνική τους ένταξη, στην οποία απέτυχαν η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Σλοβακία και τόσες άλλες χώρες;».

* Κατά τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιώς κ. Θοδ. Πελαγίδη, ίσως θα πρέπει να περιμένουμε τα χειρότερα στην χώρα εάν μία κρίσιμη μάζα της μεσαίας τάξης νοιώσει ότι η κυβέρνηση δεν είναι πλέον δίπλα στον πολίτη. Γι αυτό, προτείνει:

-απλοποίηση των διαδικασιών για τις αδειοδοτήσεις, με τόνωση της επιχειρηματικότητας

-περαιτέρω εξαγωγές, ΕΣΠΑ, άμεσες ξένες επενδύσεις: τρεις πηγές τόνωσης της δαπάνης που δεν παράγουν ελλείμματα

-μία νέα βιομηχανική κλαδική πολιτική σε συνεννόηση με το επιχειρηματικό δυναμικό της χώρας, με χρήματα από το ΕΣΠΑ και ισχυρά, πρωτότυπα και έξυπνα φορολογικά μέτρα

-στον παραμελημένο φορέα της αγροτικής πολιτικής είναι ανάγκη τα μοναδικά ελληνικά προϊόντα να πιστοποιηθούν, να τυποποιηθούν, να εξαχθούν, να συνδεθούν με την εγχώρια βιομηχανία και τον τουρισμό.

Όλα αυτά πρέπει να γίνουν άμεσα, με μέτρα σοκ –αυτό όμως είναι και το πραγματικό πρόβλημα.