Συντεχνιακή Δημοκρατία

του Αντώνη Ζαϊρη

Ίσως η κρίση αποτελέσει μεγάλη ευκαιρία αναδιοργάνωσης της ελληνικής οικονομίας, ανασύνταξης της χώρας και αναθεώρησης ενός ανυπέρβλητου ,οριζοντίως και καθέτως, καταναλωτικού σκεπτικού πέραν των δυνατοτήτων της ελληνικής κοινωνίας.

Όλοι αποδεχτήκαμε την μείωση των εισοδημάτων μας βαθιά αγανακτισμένοι αλλά κατά βάθος ελπίζοντας σε μια συγκρατημένη αισιοδοξία ότι αυτή η χώρα θα μάθει επιτέλους να λειτουργεί και να συμπεριφέρεται ως σύγχρονο δυτικό κράτος δικαίου.

Παρατηρούμε ωστόσο το τελευταίο χρονικό διάστημα ότι σε κάθε προσπάθεια αλλαγής πχ στην υγεία, την παιδεία, στην οικονομία, προβάλλονται σθεναρές αντιστάσεις που εξυπηρετούν στενά κομματικά και συντεχνιακά συμφέροντα προσβλέποντας στην καθήλωση της χώρας σε αναπτυξιακό μαρασμό, μείωση της ανταγωνιστικότητας και συρρίκνωση ακόμα και σκέψης για ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της οικονομίας.

Οι επενδυτές ,με αφορμή την πρόσφατη επενδυτική πρωτοβουλία του επιχειρηματικού κόσμου της Γερμανίας, ζητούν ένα μόνο πράγμα : σταθερό φορολογικό περιβάλλον και απάλειψη γραφειοκρατικών διαδικασιών και διαφθοράς.

Όσον αφορά το κατάλληλο περιβάλλον τα άπειρα φορολογικά νομοσχέδια και οι συνεχείς εξαιρέσεις και προνομιακές μεταχειρίσεις κλάδων δύσκολα εγγυώνται την ύπαρξή του. Η αποθέωση επίσης της γραφειοκρατίας (6,8% του ΑΕΠ) που αν μειωνόταν κατά δύο μονάδες θα εισέφερε έσοδα στα ταμεία του Δημοσίου γύρω στα 4,5δις ετησίως έχει άρρηκτα συνδεθεί με την ελληνική καθημερινότητα, όπου συνδεδεμένη επίσης με τη διαφθορά βάζουν συνεχείς φραγμούς στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας.

Πολλές φορές κατά το παρελθόν έχω ασκήσει κριτική στην κοινοβουλευτική συμπεριφορά του πολιτεύματός μας ,της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας που δεν λειτουργεί για όλους τους πολίτες με βάση τις αρχές Ισονομίας και ισοπολιτείας αλλά περισσότερο επιχειρεί να προστατεύσει «ίδια συμφέροντα» της εξουσίας και των παρένθετων αυτής πρόσωπων.

Οι Έλληνες δεν είναι ίσοι ενώπιον του νόμου όπως επιτάσσει το Σύνταγμα και το κράτος αντί να εξισορροπεί αντιτιθέμενα κοινωνικά συμφέροντα έχει μεταλλαχθεί σε υπερασπιστή-προασπιστή συγκεκριμένων συμφερόντων και ως εκ τούτου η κοινωνία βρίσκεται σε πλήρη απόγνωση αφενός, και αποσύνδεση από τον συνεκτικό ιστό της αφ ετέρου.

Οι κατά καιρούς δηλώσεις περί κοινοβουλευτισμού και Δημοκρατίας είναι "φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες". Εντελώς αστεία είναι και η δήλωση ότι η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα καθώς τούτο συμβαίνει γιατί τα έχει μεταβιβάσει στους πολίτες της.......

Η αλήθεια είναι ότι ζούμε μία συντεχνιακή Δημοκρατία που χρόνια τώρα συντηρούν οι κυβερνήσεις και τα πολιτικά κόμματα για να εξασφαλίζουν την πολιτική αναπαραγωγή τους στην εξουσία.

Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων όπου αντιστέκονται επαγγελματικές τάξεις (η πρόβλεψη υπήρχε με βάση την κοινοτική οδηγία το 2002) κρατώντας όλη την κοινωνία σε ομηρία , οδηγώντας τον τουρισμό και τις επιχειρήσεις σε αδιέξοδο και αποστερώντας σημαντικούς πόρους από τα ταμεία του κράτους.

Τι θα γίνει τελικά με συμβολαιογράφους, φαρμακοποιούς, μηχανικούς;

Αγνωστο!!!

Κάποιες άλλες συντεχνιακές μειοψηφίες στην προσπάθεια προώθησης των αιτημάτων τους αποφασίζουν κάθε τόσο ότι πρέπει να κλείνουν τα λιμάνια και τα ξενοδοχεία του Κέντρου της Αθήνας.

Προφανώς όλοι αυτοί θα πρέπει να απευθυνθούν στο Κοινοβούλιο ή στα βουλευτικά και υπουργικά γραφεία!!! Για ποιο λόγο να πλήττονται και να εμποδίζονται άλλες επαγγελματικές κατηγορίες κατά την άσκηση του δικαιώματος στην εργασία τους.

Ακατανόητο !!!

Από την άλλη γίνεται συζήτηση αυτές τις ημέρες για το ενιαίο μισθολόγιο και ταυτόχρονα ξεκινούν οι εξαιρέσεις για τα επιδόματα των εφοριακών. Είναι γνωστό βέβαια ότι τα στοιχεία από τις επιδόσεις των ΔΟΥ ανά τη χώρα είναι απογοητευτικά με χιλιάδες ανέλεγκτες φορολογικές υποθέσεις ενώ τα καθαρά έσοδα μέχρι τώρα έχουν κατακρημνισθεί στο -6,4% έναντι ετήσιου στόχου αύξησης 5,6%.

Απίστευτο !!!

Τέτοια όμως παραδείγματα υπάρχουν άπειρα που όλα όμως καταδεικνύουν την απουσία πολιτικής τόλμης και την έλλειψη ενός θαρραλέου και συγκεκριμένου σχεδίου δράσης για την έξοδο από την κρίση.

Δεν αρκεί σαφέστατα ένας Βενιζέλος, μια Διαμαντοπούλου, ένας Ραγκούσης ή ένας Χρυσοχοίδης που δεν θα υποκύψουν και θα αντισταθούν στις κάθε είδους συντεχνιακές πιέσεις με μεταρρυθμιστικές πράξεις και όχι πρωτοβουλίες.....

Η άσκηση εξουσίας από μια Κυβέρνηση είναι ομαδικό παιχνίδι ,και όχι ατομικό,και ως εκ τούτου το παραγόμενο αποτέλεσμα οφείλει να ευεργετεί το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας παρέχοντας ένα συναίσθημα ασφάλειας,αίσθησης δικαίου και εμπιστοσύνης.

Στο σημερινό πολιτικό περιβάλλον αναφορικά με τους δύο μεγάλους πολιτικούς σχηματισμούς η μείζον αντιπολίτευση παλεύει να βρεί βηματισμό και να στοιχειοθετήσει ένα σοβαρό σχέδιο εξόδου από την κρίση, η δε Κυβέρνηση έχει ,ως ένα βαθμό ,λαθεμένα συνδέσει το δικό της σχέδιο εξόδου από την κρίση με τις συνεχείς οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, αναμένοντας έργο στο θέμα απο τη μιά, της αναδιοργάνωσης της δημόσιας διοίκησης που παράγει συνεχώς ελλείμματα καθώς και της αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής στην οικονομία και από την άλλη,στο πολυπόθητο ζήτημα της ανάπτυξης , της οποίας ο δρόμος απότι φαίνεται είναι αρκετά μακρύς.

* Ο κ. Αντώνης Ζαιρης είναι Γενικός Διευθυντής ΣΕΛΠΕ