Αποκαλέσαμε το καθεστώς του «δημοκρατία αντάξια της εποχής του Περικλή». Τον βαπτίσαμε «αδελφό» μας. Κάποιοι καλοδέχτηκαν τα λεφτά του. Και στα σχολεία μας μοιράσαμε το περίφημο Πράσινο Βιβλίο του, την ίδια περίοδο που καταργήσαμε την διδασκαλία της αρχαιοελληνικής…
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Ένα από τα πιο διεστραμένα και βάρβαρα καθεστώτα της βορείου Αφρικής, αυτό του συνταγματάρχη Μουαμάρ Καντάφι στην Λιβύη, κατέρρευσε. Και για μιαν ακόμη φορά έρχονται στην επιφάνεια οι «περιούσιες αξίες» που κυριαρχούν στην χώρα και που τελικά δείχνουν ποιο είναι και το ποιόν του κόσμου –με εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, βέβαια.
Διότι, τελικά, στην Ελλάδα ισχύει απόλυτα το «πες μου ποιοι είναι οι φίλοι σου να σού πω ποιος είσαι». Και οι μεγάλοι φίλοι της χώρας μας τα τελευταία 20 χρόνια υπήρξαν όλοι οι σφαγείς και διεφθαρμένοι δικτάτορες στην γειτονιά μας: Καντάφι, Άσσαντ, Σαντάμ Χουσεΐν, Γιαρουζέλσκι, Εμβέρ Χότζα, Μιλόσεβιτς, Ζίβκωφ, Τσαουσέσκου και λοιποί υπήρξαν οι «μεγάλοι ηγέτες» μπροστά στους οποίους οι φαιοκόκκινες δυνάμεις της «προόδου» γονάτιζαν και ενίοτε κατέβαζαν και τα πανταλόνια.
Στο πλαίσιο αυτό, εξάλλου, ο υπογράφων –ιδιαίτερα για τα κατά του κανταφικού καθεστώτος άρθρα του στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» της δεκαετίας τού 1980– είχε χαρακτηρισθεί «πράκτορας της CIA και της ισραηλινής Μοσσάντ», είχε ζητηθεί ανεπισήμως από την τότε «προοδευτική» ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών η αποπομπή του από τον Οργανισμό Λαμπράκη και για αρκετά χρόνια εδέχετο τις ύβρεις φιλικών προς τις «προοδευτικές» δυνάμεις εφημερίδων.
Σήμερα, για μιαν ακόμη φορά, η ιστορία εκδικείται όλους αυτούς που από ιδεολογική πόρωση, επικίνδυνο καιροσκοπισμό και κυνική πολιτική σκοπιμότητα καλλιεργούν στην χώρα ιδέες βάρβαρες, διεστραμένς και διαψευσμένες από την πραγματικότητα. Δυστυχώς, όμως, η πραγματικότητα δεν αρέσει στην Ελλάδα. Οι ιδεοληψίες και οι μυθολογίες είναι πολύ πιο ελκυστικές σε έναν λαό που σήμερα οδεύει προς την έξοδό του από την Ιστορία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου