του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Στην χώρα, κοιτίδα της Μυθολογίας, επόμενον είναι οι μύθοι και τα παραμύθια καλώς να κρατούν. Αποτελούν δε πολύτιμο εργαλείο όταν κάποιοι καιροσκόποι επιδιώκουν να γίνουν γνωστοί πουλώντας φούμαρα για μεταξωτές κορδέλλες. Πιθανότατα δε πίσω από την «πώληση» αυτή να κρύβονται και άλλες επιδιώξεις, μάλλον εκβιαστικού χαρακτήρα.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει με την υπόθεση της Τράπεζας της Ανατολής, την οποίαν έφεραν στο προσκήνιο ένας γνωστός εν Πάτραις συγγενής πρώην ταβερνιάρηδων φιλικών προς την «εθνοσωτήριον» και ο καθηγητής Θοδ. Καριώτης που, όπως λέγεται, διδάσκει μικροοικονομία στο πανεπιστήμιο του Μέριλαντ στις ΗΠΑ. Στην ιστορία ενεπλάκη και ο Ελληνο-αμερικανός καρδιολόγος Εμμουνουήλ Λαμπράκης, που φέρεται ως πρόεδρος της μη κερδοσκοπικής εταιρείας Ellas Never Dies (END).
Οι ανωτέρω έστησαν ένα σκηνικό «σωτηρίας της Ελλάδας» με την βοήθεια γνωστού τηλεοπτικού «μαιτρ» του είδους, που αρέσκεται να κάνει παρέα στην ζούγκλα με τον Ταρζάν με απώτερο σκοπό να βγάλουν κάποια φράγκα από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας. Άρχισαν έτσι να υποστηρίζουν και να διαδίδουν μέσω Διαδικτύου ότι 4 μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής που έχει στην διάθεσή του ο εξ Οβρυάς Πατρών Αρτέμης Σώρρας, περιέργων λοιπών στοιχείων, αξίζουν 670 δισεκατ. ευρώ γιατί είναι εγγυημένες από τον χρυσό της Γαλλίας.
Υπογραμμίζουμε ότι κάθε μετοχή της συσταθείσης το 1904 Τράπεζας της Ανατολής, από την Εθνική και με μία γαλλική και μία γερμανική τράπεζα, είχε τότε ονομαστική αξία 125 χρυσά γαλλικά φράγκα. Στην ουσία, με βάση την εκτιμώμενη από την γαλλική INSEE σημερινή αξία του τότε χρυσού γαλλικού φράγκου, κάθε μετοχή αξίζει 43.750 ευρώ. Συνεπώς, οι 4 μετοχές είναι συνολικής αξίας –θεωρητικής, βέβαια– 175.000 ευρώ. Συμβαίνει, όμως, η Τράπεζα της Ανατολής να έχει διαλυθεί από το 1932 και ιδού τί αναφέρει σε σχετική και πολύ κατατοπιστική ανακοίνωσή της η Εθνική Τράπεζα:
«Το έτος 1932 υπεγράφη σύμβαση συγχώνευσης δι’ εξαγοράς της Τράπεζας Ανατολής από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Η σύμβαση αυτή εγκρίθηκε με την υπουργική απόφαση 72186/5-11-1932.
»Σύμφωνα με το περιεχόμενο της σύμβασης συγχώνευσης (η οποία είχε εγκριθεί από τις γενικές συνελεύσεις των μετόχων των δύο τραπεζών), η Εθνική Τράπεζα ανέλαβε την υποχρέωση να καταβάλει στους μετόχους της Τράπεζας της Ανατολής ως τίμημα εξαγοράς το ποσό των 200 δραχμών (και όχι σε οποιοδήποτε άλλο νόμισμα) ανά μετοχή. Από το ποσόν αυτό, οι 50 δραχμές ήταν το τίμημα εξαγοράς της πελατείας της Τράπεζας της Ανατολής (goodwill) και οι 150 δραχμές ήταν προκαταβολή έναντι του προϊόντος της ειδικής εκκαθάρισης της Τράπεζας της Ανατολής.
»Η ειδική εκκαθάριση ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο 1936 και το αποτέλεσμά της όχι μόνον δεν κάλυψε τις προκαταβληθείσες 150 δραχμές ανά μετοχή, αλλά άφησε και υψηλόποσο άνοιγμα σε βάρος της Εθνικής Τράπεζας. Έτσι, πέραν των αρχικών καταβληθεισών 200 δραχμών ανά μετοχή, καμμία άλλη καταβολή δεν έγινε, ούτε θα γινόταν στο μέλλον, προς τους τέως μετόχους της Τράπεζας της Ανατολής (άρθρα VI και VIII της σύμβασης συγχώνευσης). Συνακόλουθα, μετά την εξαγορά, όλες οι μετοχές της Τράπεζας Ανατολής ακυρώθηκαν και οι όποιοι νόμιμοι δικαιούχοι τους είχαν πλέον μόνον χρηματική απαίτηση από την ΕΤΕ να λάβουν το ανωτέρω τίμημα των 200 δραχμών ανά μετοχή.
»Αυτές οι απαιτήσεις, όπως και κάθε άλλη χρηματική απαίτηση, υπήχθησαν στο καθεστώς του Ν.18/1944 (Νόμος Σβώλου), με τον οποίο ορίστηκε σχέση ανταλλαγής 1 νέας δραχμής για κάθε 50 δισεκατ. προϋφιστάμενες δραχμές και, έτσι, ουσιαστικά εκμηδενίστηκαν. Επιπλέον, σε κάθε περίπτωση οι απαιτήσεις εκείνες έχουν παραγραφεί.
»Για όλα τα ανωτέρω (την ακύρωση των εν λόγω τίτλων από έτους 1932 και την εντεύθεν έλλειψη οποιασδήποτε αξίωσης κατά της Τράπεζάς μας) έχει επανειλημμένα ενημερωθεί εγγράφως από την τράπεζα ο ενδιαφερόμενος κ.Σώρρας και ο πληρεξούσιος δικηγόρος του. Επίσης, σχετική απάντηση έχει δοθεί σε ερώτημα της ΔΟΥ Πατρών».
Το θέμα, ωστόσο, δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ. Πίσω από την ιστορία αυτή, πέρα από την προσπάθεια για «αρπαχτή», υπάρχει και άλλος σκοπός: αυτός της ενίσχυσης της φαιοκόκκινης και αντιευρωπαϊκής αντίληψης και ιδεολογίας στην χώρα μας. Ύπατος σκοπός ορισμένων, που δεν ορρωδούν μπροστά σε τίποτε.
Στην χώρα, κοιτίδα της Μυθολογίας, επόμενον είναι οι μύθοι και τα παραμύθια καλώς να κρατούν. Αποτελούν δε πολύτιμο εργαλείο όταν κάποιοι καιροσκόποι επιδιώκουν να γίνουν γνωστοί πουλώντας φούμαρα για μεταξωτές κορδέλλες. Πιθανότατα δε πίσω από την «πώληση» αυτή να κρύβονται και άλλες επιδιώξεις, μάλλον εκβιαστικού χαρακτήρα.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει με την υπόθεση της Τράπεζας της Ανατολής, την οποίαν έφεραν στο προσκήνιο ένας γνωστός εν Πάτραις συγγενής πρώην ταβερνιάρηδων φιλικών προς την «εθνοσωτήριον» και ο καθηγητής Θοδ. Καριώτης που, όπως λέγεται, διδάσκει μικροοικονομία στο πανεπιστήμιο του Μέριλαντ στις ΗΠΑ. Στην ιστορία ενεπλάκη και ο Ελληνο-αμερικανός καρδιολόγος Εμμουνουήλ Λαμπράκης, που φέρεται ως πρόεδρος της μη κερδοσκοπικής εταιρείας Ellas Never Dies (END).
Οι ανωτέρω έστησαν ένα σκηνικό «σωτηρίας της Ελλάδας» με την βοήθεια γνωστού τηλεοπτικού «μαιτρ» του είδους, που αρέσκεται να κάνει παρέα στην ζούγκλα με τον Ταρζάν με απώτερο σκοπό να βγάλουν κάποια φράγκα από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας. Άρχισαν έτσι να υποστηρίζουν και να διαδίδουν μέσω Διαδικτύου ότι 4 μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής που έχει στην διάθεσή του ο εξ Οβρυάς Πατρών Αρτέμης Σώρρας, περιέργων λοιπών στοιχείων, αξίζουν 670 δισεκατ. ευρώ γιατί είναι εγγυημένες από τον χρυσό της Γαλλίας.
Υπογραμμίζουμε ότι κάθε μετοχή της συσταθείσης το 1904 Τράπεζας της Ανατολής, από την Εθνική και με μία γαλλική και μία γερμανική τράπεζα, είχε τότε ονομαστική αξία 125 χρυσά γαλλικά φράγκα. Στην ουσία, με βάση την εκτιμώμενη από την γαλλική INSEE σημερινή αξία του τότε χρυσού γαλλικού φράγκου, κάθε μετοχή αξίζει 43.750 ευρώ. Συνεπώς, οι 4 μετοχές είναι συνολικής αξίας –θεωρητικής, βέβαια– 175.000 ευρώ. Συμβαίνει, όμως, η Τράπεζα της Ανατολής να έχει διαλυθεί από το 1932 και ιδού τί αναφέρει σε σχετική και πολύ κατατοπιστική ανακοίνωσή της η Εθνική Τράπεζα:
«Το έτος 1932 υπεγράφη σύμβαση συγχώνευσης δι’ εξαγοράς της Τράπεζας Ανατολής από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Η σύμβαση αυτή εγκρίθηκε με την υπουργική απόφαση 72186/5-11-1932.
»Σύμφωνα με το περιεχόμενο της σύμβασης συγχώνευσης (η οποία είχε εγκριθεί από τις γενικές συνελεύσεις των μετόχων των δύο τραπεζών), η Εθνική Τράπεζα ανέλαβε την υποχρέωση να καταβάλει στους μετόχους της Τράπεζας της Ανατολής ως τίμημα εξαγοράς το ποσό των 200 δραχμών (και όχι σε οποιοδήποτε άλλο νόμισμα) ανά μετοχή. Από το ποσόν αυτό, οι 50 δραχμές ήταν το τίμημα εξαγοράς της πελατείας της Τράπεζας της Ανατολής (goodwill) και οι 150 δραχμές ήταν προκαταβολή έναντι του προϊόντος της ειδικής εκκαθάρισης της Τράπεζας της Ανατολής.
»Η ειδική εκκαθάριση ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο 1936 και το αποτέλεσμά της όχι μόνον δεν κάλυψε τις προκαταβληθείσες 150 δραχμές ανά μετοχή, αλλά άφησε και υψηλόποσο άνοιγμα σε βάρος της Εθνικής Τράπεζας. Έτσι, πέραν των αρχικών καταβληθεισών 200 δραχμών ανά μετοχή, καμμία άλλη καταβολή δεν έγινε, ούτε θα γινόταν στο μέλλον, προς τους τέως μετόχους της Τράπεζας της Ανατολής (άρθρα VI και VIII της σύμβασης συγχώνευσης). Συνακόλουθα, μετά την εξαγορά, όλες οι μετοχές της Τράπεζας Ανατολής ακυρώθηκαν και οι όποιοι νόμιμοι δικαιούχοι τους είχαν πλέον μόνον χρηματική απαίτηση από την ΕΤΕ να λάβουν το ανωτέρω τίμημα των 200 δραχμών ανά μετοχή.
»Αυτές οι απαιτήσεις, όπως και κάθε άλλη χρηματική απαίτηση, υπήχθησαν στο καθεστώς του Ν.18/1944 (Νόμος Σβώλου), με τον οποίο ορίστηκε σχέση ανταλλαγής 1 νέας δραχμής για κάθε 50 δισεκατ. προϋφιστάμενες δραχμές και, έτσι, ουσιαστικά εκμηδενίστηκαν. Επιπλέον, σε κάθε περίπτωση οι απαιτήσεις εκείνες έχουν παραγραφεί.
»Για όλα τα ανωτέρω (την ακύρωση των εν λόγω τίτλων από έτους 1932 και την εντεύθεν έλλειψη οποιασδήποτε αξίωσης κατά της Τράπεζάς μας) έχει επανειλημμένα ενημερωθεί εγγράφως από την τράπεζα ο ενδιαφερόμενος κ.Σώρρας και ο πληρεξούσιος δικηγόρος του. Επίσης, σχετική απάντηση έχει δοθεί σε ερώτημα της ΔΟΥ Πατρών».
Το θέμα, ωστόσο, δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ. Πίσω από την ιστορία αυτή, πέρα από την προσπάθεια για «αρπαχτή», υπάρχει και άλλος σκοπός: αυτός της ενίσχυσης της φαιοκόκκινης και αντιευρωπαϊκής αντίληψης και ιδεολογίας στην χώρα μας. Ύπατος σκοπός ορισμένων, που δεν ορρωδούν μπροστά σε τίποτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου