ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο, τα δημόσια χρέη ανεβαίνουν, παρά τις μεγαλοστομίες των περισσότερων Ευρωπαίων ηγετών. Η εξέλιξη αυτή οδηγεί τους ειδικούς στα χρηματοοικονομικά θέματα να αναρωτιούνται ποια θα είναι η προσεχής φάση της χρηματοοικονομικής κρίσης. Τί θα συμβεί όταν χώρες διστακτικές στο να εξυγιάνουν την δημοσιονομική τους διαχείριση θα χάσουν την εμπιστοσύνη των αγορών; Αυτό έχει ήδη παρατηρηθεί αρκετές φορές και δεν συντρέχει κανένας λόγος να μην συμβεί και στην παρούσα φάση.

Έτσι, θα πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι στην ΕΕ θα γενικευθεί η «χρηματοοικονομική καταστολή». Είναι ο μοναδικός τρόπος να πιεσθούν οι οικονομικοί φορείς ώστε να χρηματοδοτήσουν δημόσια χρέη. Σε τί συνίσταται όμως αυτή η «χρηματοοικονομική καταστολή»;

*Οι κεντρικές τράπεζες υποχρεώνονται να αγοράζουν κρατικά ομόλογα τυπώνοντας χρήμα

*Οι εμπορικές τράπεζες βλέπουν τα αποκαλούμενα «ενεργητικά χωρίς ρίσκο», που είναι κρατικές αξίες, να μεγαλώνουν –και αυτό είναι κωμικό, γιατί αυτοί οι κρατικοί τίτλοι κι αν είναι επικίνδυνοι

*Οι διαχειριστές ενεργητικών που συνδέονται με το κράτος, όπως για παράδειγμα τα ασφαλιστικά ταμεία, πιέζονται να αυξήσουν το μερίδιο δημοσίου χρέους στα χαρτοφυλάκιά τους

*Οι αποταμιευτές υποχρεούνται και αυτοί να δεσμεύουν μέρος της αποταμιεύσεώς τους σε κρατικά δάνεια

*Όπου είναι δυνατόν απαγορεύονται οι εξαγωγές κεφαλαίων και αποθαρρύνονται οι μεγάλες αναλήψεις από τραπεζικούς λογαριασμούς.

Όλο αυτό το οπλοστάσιο, κατά τους κυβερνώντες, χρησιμοποιείται για να «τιμωρούνται» οι κερδοσκόποι. Στην ουσία, όμως, η «χρηματοοικονομική καταστολή» χρησιμεύει στο να μην γίνονται μεταρρυθμίσεις και να επιβιώνουν δημαγωγοί και λαϊκιστές πολιτικοί και οι παρατάξεις τους. Έτσι, η «χρηματοοικονομική καταστολή» είναι ένα πολιτικό εργαλείο, το οποίο στην χώρα μας χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον και μέσω του οποίου πλούτισαν οι κολλητοί, οι παρατρεχάμενοι, τα κομματόσκυλα, οι διάφοροι «φρουροί», αλλά και διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες.

Σε κάποια στιγμή, όμως, για όλον αυτόν τον εσμό αρπαγής δημοσίου χρήματος, έρχεται η ώρα της κρίσης. Και στην Ελλάδα είναι αυτή που βιώνουμε σήμερα, υπό καθεστώς επιτήρησης. Ένα καθεστώς που ίσως τελικά συμβάλει στο να γίνει και η Ελλάδα κράτος δικαίου, έστω και σχετικού, από κοινωνία αρπαγής και διαφθοράς.