ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΗ

Όσοι υποβαθμίζουν το πρόβλημα της τρομοκρατίας στην Ευρώπη μάλλον δεν γνωρίζουν ανάγνωση, είτε ενεργούν εκ του πονηρού. Τεράστιες οι οικονομικές διασυνδέσεις

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Από το 1991 μέχρι και το τέλος του 2009 έχουν γίνει στη Ευρώπη 1.656 τρομοκρατικές ενέργειες, με 216 νεκρούς και 12.615 τραυματίες. Οι χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο είναι το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ισπανία, όπου δρουν οι τρομοκρατικές οργανώσεις IRA και ETA. Ακολουθεί η Ιταλία, χώρα στην οποία το 96% των τρομοκρατικών ενεργειών είναι έργο των μαφιών που δρουν στην γειτονική μας χώρα. Η Ελλάδα κατέχει την 6η θέση στη Ευρώπη, με 168 τρομοκρατικές ενέργειες οι οποίες κατά κύριο λόγο οφείλονται σε εγχώριες οργανώσεις.

Ωστόσο, από το 1994 και μετά παρουσιάζουν εντυπωσιακή άνοδο οι τρομοκρατικές ενέργειες ισλαμικών οργανώσεων, με στόχους μεγάλες πόλεις της Γαλλίας, της Βρεταννίας, της Ισπανίας και πολύ λιγότερο της Γερμανίας. Πάντως, το 90% των ισλαμικών τρομοκρατικών ενεργειών αφορούν την Γαλλία και την Βρεταννία –χώρες στις οποίες κατοικούν και περί τα 14,5 εκατομμύρια μουσουλμάνοι. Έτσι, σήμερα, το μεγάλο πρόβλημα για την Ευρώπη είναι η ισλαμική τρομοκρατία, η οποία, στις προαναφερόμενες χώρες, έχει και ισχυρές οικονομικές αρθρώσεις.

Οικονομικές αρθρώσεις, εξάλλου, που για τον μελετητή τους φέρνουν στην επιφάνεια ένα φοβερά επικίνδυνο φαινόμενο, αυτό των οικονομικών της τρομοκρατίας. Η προσεκτική δε έρευνα των τελευταίων αποκαλύπτει την απίστευτη ανάπτυξή τους.

Τροφοδοτούμενη από την πολιτική βία, το οργανωμένο έγκλημα και την κοινή απληστία, η νέα οικονομία της τρομοκρατίας είναι σήμερα συγκριτικά διπλάσια σε μέγεθος από το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν του Ηνωμένου Βασιλείου και τριπλάσια των νομισματικών αποθεμάτων των ΗΠΑ. Συνεχίζει δε να μεγαλώνει. Προς το παρόν, η βασική μηχανή της είναι η σύγχρονη τζιχάντ, ένα είδος ισλαμικής επαναστατικής ιδεολογίας, η μουσουλμανική αναζήτηση για ταυτότητα και οι κοινωνικοοικονομικές εμπνεύσεις του μουσουλμανικού κόσμου.

Η σύγχρονη τζιχάντ τροφοδοτείται από ένα δίκτυο οικονομιών που ελέγχονται από ισλαμικά κράτη, κράτη-πυρήνες και ένοπλες οργανώσεις. Τα οικονομικά της όρια είναι πολλά και κυμαίνονται από νόμιμες μέχρι εγκληματικές επιχειρήσεις. Η εξαγωγή αραβικής μαστίχας, η μεταβίβαση πλούτου σε αυτήν από πλούσιους μουσουλμάνους μέσω φιλανθρωπικών οργανώσεων, η λαθραία διακίνηση όπλων και ναρκωτικών και το ξέπλυμα χρήματος είναι όλα μέρος μιας προσπάθειας να επιτευχθεί η οικονομική της αυτάρκεια. Ισλαμικά κράτη-πυρήνες θέλουν να δρέψουν τα πλεονεκτήματα αυτού του δικτύου, το δίκτυο τα αγκαλιάζει και το σύστημα επεκτείνεται.

Σήμερα, ο διακηρυγμένος στόχος της σύγχρονης τζιχάντ είναι η καταστροφή του κράτους του Ισραήλ και των δυτικών συμμάχων του, πολιτικές οντότητες οι οποίες προσδιορίζονται από «την θρησκευτική απληστία τους», δηλαδή τον ιουδαϊσμό και τον χριστιανισμό. Ωστόσο, οι πραγματικοί στόχοι της είναι άλλοι: καθεστώτα όπως ο οίκος των Σαούντ στην Σαουδική Αραβία και ο Καντάφι στην Λιβύη, που αντιτίθενται στον σχηματισμό καθαρά ισλαμικών κρατών, εμποδίζοντας την γέννηση του νέου χαλιφάτου το οποίο θα επανακαταλάβει τις πλούσιες πηγές πλούτου της μουσουλμανικής γης.

Αν όμως μετακινήσουμε την ασπίδα της θρησκείας, θα δούμε τους πραγματικούς εχθρούς να αποκαλύπτονται: εξωτερικές και εσωτερικές δυνάμεις, που εκμεταλλεύονται οικονομικά τις μουσουλμανικές μάζες. Από τις μάζες αυτές, εξάλλου, στρατολογούνται και οι επίδοξοι τρομοκράτες, οι οποίοι, ύστερα από κατάλληλη πλύση εγκεφάλου, ετοιμάζονται να πάνε στον «παράδεισο» σκοτώνοντας «απίστους».

Πρέπει να σημειωθεί, όμως, και με έμφαση στο παγκόσμιο οικονομικό χωριό, ότι τομείς της νέας οικονομίας της τρομοκρατίας βρίσκονται αναπόφευκτα σε σχέση αλληλεπίδρασης με τις οικονομίες των δυτικών χωρών. Ξέπλυμα χρήματος, νόμιμες επιχειρήσεις ελεγχόμενες από ένοπλες οργανώσεις, φιλανθρωπική βοήθεια –αυτές είναι μερικές μόνον από τις σχέσεις ανάμεσα στα δύο συστήματα. Ο βαθμός αλληλεξάρτησής τους είναι εντυπωσιακά υψηλός. Η Δύση είναι ο βασικός καταναλωτής και ο μεγαλύτερος πωλητής όπλων. Και τα όπλα αποτελούν αντίστοιχα τις μεγαλύτερες πηγές εσόδων και εξόδων στο ισοζύγιο πληρωμών των ενόπλων οργανώσεων. Δυτικά οικονομικά ιδρύματα ανακυκλώνουν το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που παράγονται από την παγκόσμια παράνομη οικονομία, ήτοι περί τα 1,5 τρισεκατομμύρια δολλάρια τον χρόνο.

Όταν ρωτήσαμε έναν γνωστό Άγγλο οικονομολόγο τί θα συνέβαινε αν αυτή η ρευστότητα αφαιρούνταν ξαφνικά από το σύστημα, παραδέχθηκε ότι οι δυτικές οικονομίες θα είχαν πρόβλημα. Όπως πρόβλημα θα είχαν και οι χρηματοοικονομικές αγορές, στις οποίες εκτιμάται ότι κάθε χρόνο επενδύονται περί τα 1.100 δισεκατ. δολλάρια τα οποία προέρχονται από μαφιόζικες και τρομοκρατικές οργανώσεις.

Συνεπώς, μπορούμε να πούμε ότι η οικονομική ανάλυση της αλληλεξάρτησης ανάμεσα στην νέα οικονομία της τρομοκρατίας και τις δυτικές οικονομίες αποδεικνύει ότι το πρώτο βήμα στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας είναι ο προσδιορισμός των διαύλων αλληλεπίδρασής της με τις οικονομίες της Δύσης και η σταδιακή αποκοπή τους, δηλαδή ο αποκλεισμός των λεωφόρων της στην ελεύθερη αγορά. Στο σημείο αυτό, όμως, τα πράγματα γίνονται πολύπλοκα, γι αυτό και στο θέμα αυτό θα επανέλθουμε.