Πρωτοσυναντηθήκαμε το 1992, μετά από πρωτοβουλία του Παύλου Καρακώστα. Ήταν τότε το νούμερο ένα στην «Φρήσλαντ Ελλάς», την ολλανδική συνεταιριστική κτηνοτροφική εταιρεία που στην Ελλάδα αντιπροσωπεύει τα γαλακτοκομικά προϊόντα «Νουνού».
Από την πρώτη στιγμή η συμπάθεια υπήρξε αμοιβαία. Και, θυμάμαι, με ρώτησε έτσι ξαφνικά: «τί είναι φιλία;». Απόρησα, τον κοίταξα στα μάτια και τού απάντησα: «Κάποιος είπε ότι φίλος είναι αυτός μπροστά στον οποίο μπορώ να σκέπτομαι δυνατά». Από τότε, με τον Φρανκ ο δεσμός υπήρξε πανίσχυρος. Απλός, γνήσιος, ανθρώπινος.
Ήταν όμως και εκπληκτικός μάνατζερ. Παρά το γεγονός ότι είχε να κάνει με ολλανδούς κτηνοτρόφους συνεταιριστές της Φροισλανδίας, που είναι πολύ δύσκολοι άνθρωποι, είχε διεισδύσει στην νοοτροπία τους. Γι αυτό και η «Φρήσλαντ» είναι σήμερα εκεί που βρίσκεται: πολύ ψηλά στην αγορά.
Τα θεμέλια μιας πραγματικής ιστορίας επιτυχίας τα έστησε ο Φρανκ Μπλετζιάν. Και το μεγάλο του προτέρημα ήταν ότι ήξερε να θέτει ερωτήματα, χωρίς να έχει στο μυαλό του έτοιμες απαντήσεις. Ίσως για τον λόγο αυτόν να μην ήταν πάντα εύκολος άνθρωπος. Όμως, με την συμπεριφορά του έδειχνε ότι η δύναμη είναι αυτάρκεια πνεύματος, άνεση και πλούτος ψυχής, ευρύς και υπερκερωτικός ελιγμός στον χώρο της δράσης. Οι πράξεις, πίστευε, ανάγονται και αποβλέπουν στην άρση και την πρόοδο των πολλών. «Η εσωστρέφεια και η περιστροφή γύρω από μια μικρόψυχη αντίληψη του κόσμου είναι το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας», μού είπε στην τελευταία συνάντησή μας, πριν ένα τετράμηνο.
Από τότε, το ραντεβού μας δεν ανανεώθηκε. Δεν παύει όμως να ισχύει, κάπου αλλού.
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου