Σε έναν ογκώδη τόμο με διαπρεπείς συγγραφείς αναλύονται όλες οι πτυχές της ελληνικής και παγκόσμιας κρίσης, καταγράφεται η κατάσταση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και εκτιμώνται οι προοπτικές της ευρωζώνης
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Κάθε επιχειρηματίας, κάθε μάνατζερ, κάθε καθηγητής οικονομίας αλλά και όλοι οι Έλληνες πολιτικοί θα πρέπει να προμηθευτούν και να ανατρέξουν στα κείμενα της τελευταίας, ογκώδους εκδόσεως της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών (ΕΕΤ), που αφορά στην κρίση της Ελλάδας, της ευρωζώνης και της παγκόσμιας χρηματοοικονομίας. Την μελέτη προλογίζει ο πρόεδρος της ΕΕΤ, καθηγητής κ.Βασίλης Ράπανος, και την επιμέλειά της είχαν ο καθηγητής κ. Γκίκας Χαρδούβελης, πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου της ΕΕΤ, και ο γενικός γραμματέας της ΕΕΤ κ. Χρήστος Γκόρτσος.
Τα 34 άρθρα που συνθέτουν την εντυπωσιακή αυτή μελέτη αναδεικνύουν τον κομβικό ρόλο του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην αναπτυξιακή διαδικασία και το πώς ένα εύρωστο χρηματοπιστωτικό σύστημα αποτελεί προϋπόθεση για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Αναδεικνύουν επίσης τις διαφορετικές πτυχές της διεθνούς κρίσης κα τις αδυναμίες του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, που πρέπει να επουλωθούν για ένα σταθερό και δίκαιο χρηματοοικονομικό και οικονομικό σύστημα. Η ανάλυση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του ελληνικού τραπεζικού συστήματος φανερώνει ότι το δικό μας σύστημα δεν υπήρξε η αιτία της ελληνικής κρίσης αλλά, αντίθετα, το θύμα της.
Η ελληνική κρίση είναι άμεσα συνυφασμένη με την ευρωπαϊκή. Τόσον η Ελλάδα όσο και η ευρωζώνη πάσχουν από έλλειψη δημοσιονομικής εγκράτειας, αλλά και έλλειψη ομοιόμορφου βαθμού ανταγωνιστικότητας. Η απαραίτητη, πάντως, «εσωτερική υποτίμηση» στην Ελλάδα δεν είναι τόσο μεγάλη όσο συχνά παρουσιάζεται, ενώ για να επουλωθούν οι ανισορροπίες του παρελθόντος απαιτείται, μεταξύ άλλων, δημοσιονομικός περιορισμός, καλύτερη οργάνωση του κράτους, διαρθρωτικός μετασχηματισμός του μοντέλου ανάπτυξης και σημαντική προσαρμογή των ελληνικών επιχειρήσεων στα νέα δεδομένα.
Αναφερόμενος στο σχετικό άρθρο του στην ελληνική κρίση, ο καθηγητής κ.Γκίκας Χαρδούβελης αναφέρει και τις ακόλουθες σημαντικές –και αποκαλυπτικές, κατά την γνώμη μας– σκέψεις:
«Σήμερα στην Ελλάδα η παλιά εποχή της ευφορίας, της υπερκατανάλωσης και του εύκολου πλουτισμού πέρασε ανεπιστρεπτί. Η εποχή της σύγκλισης του ελληνικού βιοτικού επιπέδου προς τον ευρωπαϊκό μέσον όρο, που διήρκεσε μία γεμάτη δωδεκαετία από το 1996 και ύστερα, έφθασε στο τέλος της το 2009. Όπως θα δούμε αργότερα, η ευημερία δεν είχε βασιστεί σε ισόρροπους ρυθμούς ανάπτυξης και έτσι, με την πρώτη αρνητική διεθνή αναταραχή, όπως αυτή του 2007-2009, η οποία εισήγαγε την ύφεση στη χώρα μας, η εγχώρια οικονομία αποσταθεροποιήθηκε. Η εποχή της σύγκλισης μετατράπηκε σε εποχή της στασιμότητας, των χαμηλών ρυθμών ανάπτυξης και της πραγματικής απόκλισης, δηλαδή της σταδιακής απομάκρυνσης του βιοτικού μας επιπέδου από το αντίστοιχο των ευρωπαίων εταίρων μας.
»Η γενιά των σημερινών 50άρηδων, 60άρηδων και 70άρηδων, η αποκαλούμενη και Γενιά του Πολυτεχνείου ή της Μεταπολίτευσης, εθισμένη ίσως στο να πιστεύει ότι έχει μόνο δικαιώματα και όχι υποχρεώσεις απέναντι στο κράτος και την ευρύτερη κοινωνία, αφήνει στα παιδιά της και τα εγγόνια της, την λεγόμενη Γενιά του Μνημονίου, έναν παραμελημένο, ανοργάνωτο, αυθαίρετο και σπάταλο ευρύτερο δημόσιο τομέα, ο οποίος έχει επιπλέον σωρεύσει και ένα χρέος που, σε σχέση με το μέγεθος της οικονομίας, είναι το δεύτερο υψηλότερο στον κόσμο. Το χρέος αυτό πρέπει να το αποπληρώσουν κυρίως οι νεότερες γενιές, θυσιάζοντας τη δική τους ευημερία και κατανάλωση χάριν της προηγούμενης απερισκεψίας των γονιών τους. Επιπλέον, θα πρέπει να το αποπληρώσουν έχοντας συγχρόνως κληρονομήσει λιγότερους βαθμούς ελευθερίας στη δυνατότητά τους να το επιτύχουν. Και αυτό επειδή η Γενιά της Μεταπολίτευσης αφήνει πίσω της και μία οικονομία μη ανταγωνιστική, με το μικρότερο ποσοστό εξαγωγών στην ευρωζώνη και με διαρκή και μεγάλα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών. Η σημερινή ελληνική οικονομία δεν μπορεί εύκολα να παράγει ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες και να δημιουργεί πλούτο για να ενσωματώσει τους νέους στο εργατικό δυναμικό της, ώστε αυτοί με τη σειρά τους να έχουν το εισόδημα που θα τους επιτρέπει να αποπληρώσουν τα δανεικά των γονιών τους. Απαιτείται άμεσα σήμερα μία στροφή στο υπόδειγμα ανάπτυξης με έμφαση στις εξαγωγές και την ανταγωνιστικότητα.
»Οι προβλέψεις των ΕΕ/ΕΚΤ/ΔΝΤ (Τρόϊκα) για την ελληνική οικονομία συμπυκνώνονται στον παρακάτω Πίνακα 1. Μία ενδελεχής ανάλυση των προβλέψεων ξεφεύγει από τα όρια του άρθρου. Ο αναγνώστης πρέπει, όμως, να συγκρατήσει τέσσερα χαρακτηριστικά των προβλέψεων αυτών, τα οποία αποσαφηνίζουν το σκεπτικό των ξένων δανειστών μας για την δυνατότητα επανεκκίνησης και ομαλοποίησης της ελληνικής οικονομίας».
Επίσης, επισημαίνει ο συγγραφέας, απαιτείται ριζική συρρίκνωση του κράτους, οι δαπάνες του οποίου έως το 2020 θα πρέπει να έχουν μειωθεί κατά 50%. Την ίδια περίοδο, όμως, η Ελλάδα, με κινητήρια δύναμη την ιδιωτική πρωτοβουλία, θα πρέπει να πετυχαίνει ρυθμούς ανάπτυξης τέτοιους ώστε να διευκολύνεται η αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της, που είναι και το δεύτερο υψηλότερο στον κόσμο.
Είναι εφικτά όλα αυτά; Κάθε απάντηση είναι παρακινδυνευμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου