Η Ελλάδα αντιμετωπίζει μία πολύ σοβαρή κρίση ρευστότητας και φερεγγυότητας, για την οποία την κύρια ευθύνη φέρουν αυτοί που σήμερα λένε οι τράπεζες να δώσουν τα λεφτά στον λαό! Τί επιδιώκουν, ομως;
του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Το ότι η ηλιθιότητα δεν πάει στα βουνά αλλά στους ανθρώπους, ειναι γεγονός που αποδεικνύεται και ιστορικά. Αλλά όταν το φαινόμενο αυτό αποκτά μαζικό χαρακτήρα, τότε τα χειρότερα έπονται.
Γι αυτά τα τελευταία, ομως, κάποιοι αδιαφορούν παγερά. Είναι αυτοί που έκαναν την μπάζα τους και τώρα πωλούν αφ’ υψηλού φούμαρα στους ιθαγενείς. Αυτό, όμως, το κάνουν επίτηδες. Απώτερος σκοπός τους είναι να βάλουν χέρι στις τράπεζες για να μπορούν να παίζουν τα πολιτικά τους παιχνίδια όπως και στο παρελθόν. Στην ουσία θέλουν να «διαχειρίζονται», να κατασπαταλούν δηλαδή τις καταθέσεις του λαού, τον οποίον και απεχθάνονται. Τον λαό τον θέλουν υποχείριό τους και υποτακτικό τους. Γι αυτό και αφορίζουν, παραπλανούν, χλευάζουν.
Όπως πολύ εύστοχα έγραψε ο εκλεκτός συνάδελφος Μπάμπης Παπαδημητρίου στην Καθημερινή της Κυριακής, οι τραπεζοφάγοι και διαπρεπείς παραμυθάδε διατείνονται ότι οι τράπεζες παίρνουν τα χρήματα του κράτους και δεν τα επανατοποθετούν στην οικονομία, με αποτέλεσμα να βαθαίνει η ύφεση. Η αλήθεια είναι οτι στις ελληνικές τράπεζες έχουν διατεθεί εγγυήσεις –δηλαδή η «υπογραφή» μελλοντικής υπόσχεσης– χωρίς καμμία μεταφορά κεφαλαίων, ύψους 60 δισεκατ. ευρώ. Συγκεκριμένα, δόθηκαν 15 δισεκατ. εγγυήσεων και 7 δισεκατ. ειδικών τριετών τίτλων, με τον νόμο 3723 του 2008. Ακολούθησαν 1 δισεκατ. με τον νόμο 3845 τον Μάϊο του 2010. Προστέθηκαν 25 δισεκατ. (έχουν απορροφηθεί τα 23) τον Νοέμβριου του 2010, με την απόφαση κρατικών εγγυήσεων 29850 Β 1465, σε ενσωμάτωση αντίστοιχης πρόβλεψης του Μνημονίου. Σε αυτά θα προστεθούν σταδιακά ακόμη 30 δισεκατ. ευρώ, ακριβώς όπως με επιμονή το ζήτηση η τρόϊκα, ανεβάζοντας το (προσωρινό) σύνολο εγγυήσεων (και όχι μεταβιβάσεων) σε 90 δισεκατ. ευρώ.
Απο την πλευρά τους, οι τράπεζες χρησιμοποιούν τις εγγυήσεις του κράτους επειδή αυτό ζητά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), από την οποίαν η ελληνική οικονομία έχει δανειστεί περί τα 100 δισεκατ. ευρώ. Πιο αναλυτικά, 18,6 δισεκατ. ευρώ πήρε η Εθνική Τράπεζα, 14,2 η Alpha, 20,3 η Eurobank, 17,2 η Πειραιώς και τα υπόλοιπα όλες οι άλλες. Οι τράπεζες έχουν δώσει δικούς τους τίτλους, επί των δανείων τους, καθώς και όποια άλλα χρεόγραφα είχαν ήδη στο χαρτοφυλάκιό τους, σε ύψος που δεν γνωρίζω αλλά πάντως πρέπει να βρίσκεται κοντά στα 140-160 δισεκατ. ευρώ. Οι ελληνικές τράπεζες είναι υποχρεωμένες να δίνουν εγγυήσεις πολύ μεγαλύτερες από το ποσόν της ρευστότητας που τους παρέχει η ΕΚΤ, επειδή όλα τα ελληνικά χρεόγραφα υπόκεινται σε «κούρεμα» ίσο με την τρέχουσα εμπορική τους αξία (mark to market) προσαυξημένο κατά 10%. Οι καλυμένες ομολογίες που κατορθώνουν να εκδίδουν οι ελληνικές τράπεζες έχουν μικρότερο haircut (απομείωση ονομαστικής αξίας), ενώ η ABS (Asset Backed Securities), χρεόγραφα που έχουν ως αντίκρυσμα περιουσιακά στοιχεία του ενεργητικού των τραπεζών) έχουν μεγαλύτερη απομείωση.
Με αυτό τον τρόπο οι τράπεζες κάλυψαν την μείωση των αποταμιεύσεων (180 δισεκατ. ευρώ από 217 δισεκατ. τον Δεκέμβριο 2009) και συντήρησαν το επίπεδο δανεισμού της οικονομίας σε 239 δισεκατ. ευρώ τον Ιανουάριο 2011, απο 249 δισεκατ. τον Δεκέμβριο 2008. Με δυο λόγια, οι τράπεζες έκαναν πολύ καλή δουλειά χωρίς, μέχρι στιγμής, να επιβαρύνουν τον φορολογούμενο. Το μόνο που έχει ξοδέψει το κράτος είναι η υποχρεωτική αγορά με 3,7 δισεκατ. ευρώ προνομιούχων μετοχών, που τού έδωσε το δικαίωμα να τοποθετήσει εκπροσώπους του στο ΔΣ, να ελέγχει τα μεγάλα ανοίογματα, να καταργεί τα μπόνους των στελεχών και γενικά να ρυθμίζει χρηματοοικονομικές καταστάσεις με βάση την κρατούσα αντίληψή του για το πελατειακό πολιτικό σύστημα.
Αυτό το διεφθαρμένο κράτος, μέσω των εγκαθέτων του, σήμερα θέλει να θέσει υπό τον πλήρη έλεγχό του την οικονομία της χώρας ώστε, τελικά, απο την χρεοκοπία της χώρας –που, αργά ή γρήγορα, έρχεται– να ειναι ο μοναδικός κερδισμένος.
του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Το ότι η ηλιθιότητα δεν πάει στα βουνά αλλά στους ανθρώπους, ειναι γεγονός που αποδεικνύεται και ιστορικά. Αλλά όταν το φαινόμενο αυτό αποκτά μαζικό χαρακτήρα, τότε τα χειρότερα έπονται.
Γι αυτά τα τελευταία, ομως, κάποιοι αδιαφορούν παγερά. Είναι αυτοί που έκαναν την μπάζα τους και τώρα πωλούν αφ’ υψηλού φούμαρα στους ιθαγενείς. Αυτό, όμως, το κάνουν επίτηδες. Απώτερος σκοπός τους είναι να βάλουν χέρι στις τράπεζες για να μπορούν να παίζουν τα πολιτικά τους παιχνίδια όπως και στο παρελθόν. Στην ουσία θέλουν να «διαχειρίζονται», να κατασπαταλούν δηλαδή τις καταθέσεις του λαού, τον οποίον και απεχθάνονται. Τον λαό τον θέλουν υποχείριό τους και υποτακτικό τους. Γι αυτό και αφορίζουν, παραπλανούν, χλευάζουν.
Όπως πολύ εύστοχα έγραψε ο εκλεκτός συνάδελφος Μπάμπης Παπαδημητρίου στην Καθημερινή της Κυριακής, οι τραπεζοφάγοι και διαπρεπείς παραμυθάδε διατείνονται ότι οι τράπεζες παίρνουν τα χρήματα του κράτους και δεν τα επανατοποθετούν στην οικονομία, με αποτέλεσμα να βαθαίνει η ύφεση. Η αλήθεια είναι οτι στις ελληνικές τράπεζες έχουν διατεθεί εγγυήσεις –δηλαδή η «υπογραφή» μελλοντικής υπόσχεσης– χωρίς καμμία μεταφορά κεφαλαίων, ύψους 60 δισεκατ. ευρώ. Συγκεκριμένα, δόθηκαν 15 δισεκατ. εγγυήσεων και 7 δισεκατ. ειδικών τριετών τίτλων, με τον νόμο 3723 του 2008. Ακολούθησαν 1 δισεκατ. με τον νόμο 3845 τον Μάϊο του 2010. Προστέθηκαν 25 δισεκατ. (έχουν απορροφηθεί τα 23) τον Νοέμβριου του 2010, με την απόφαση κρατικών εγγυήσεων 29850 Β 1465, σε ενσωμάτωση αντίστοιχης πρόβλεψης του Μνημονίου. Σε αυτά θα προστεθούν σταδιακά ακόμη 30 δισεκατ. ευρώ, ακριβώς όπως με επιμονή το ζήτηση η τρόϊκα, ανεβάζοντας το (προσωρινό) σύνολο εγγυήσεων (και όχι μεταβιβάσεων) σε 90 δισεκατ. ευρώ.
Απο την πλευρά τους, οι τράπεζες χρησιμοποιούν τις εγγυήσεις του κράτους επειδή αυτό ζητά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), από την οποίαν η ελληνική οικονομία έχει δανειστεί περί τα 100 δισεκατ. ευρώ. Πιο αναλυτικά, 18,6 δισεκατ. ευρώ πήρε η Εθνική Τράπεζα, 14,2 η Alpha, 20,3 η Eurobank, 17,2 η Πειραιώς και τα υπόλοιπα όλες οι άλλες. Οι τράπεζες έχουν δώσει δικούς τους τίτλους, επί των δανείων τους, καθώς και όποια άλλα χρεόγραφα είχαν ήδη στο χαρτοφυλάκιό τους, σε ύψος που δεν γνωρίζω αλλά πάντως πρέπει να βρίσκεται κοντά στα 140-160 δισεκατ. ευρώ. Οι ελληνικές τράπεζες είναι υποχρεωμένες να δίνουν εγγυήσεις πολύ μεγαλύτερες από το ποσόν της ρευστότητας που τους παρέχει η ΕΚΤ, επειδή όλα τα ελληνικά χρεόγραφα υπόκεινται σε «κούρεμα» ίσο με την τρέχουσα εμπορική τους αξία (mark to market) προσαυξημένο κατά 10%. Οι καλυμένες ομολογίες που κατορθώνουν να εκδίδουν οι ελληνικές τράπεζες έχουν μικρότερο haircut (απομείωση ονομαστικής αξίας), ενώ η ABS (Asset Backed Securities), χρεόγραφα που έχουν ως αντίκρυσμα περιουσιακά στοιχεία του ενεργητικού των τραπεζών) έχουν μεγαλύτερη απομείωση.
Με αυτό τον τρόπο οι τράπεζες κάλυψαν την μείωση των αποταμιεύσεων (180 δισεκατ. ευρώ από 217 δισεκατ. τον Δεκέμβριο 2009) και συντήρησαν το επίπεδο δανεισμού της οικονομίας σε 239 δισεκατ. ευρώ τον Ιανουάριο 2011, απο 249 δισεκατ. τον Δεκέμβριο 2008. Με δυο λόγια, οι τράπεζες έκαναν πολύ καλή δουλειά χωρίς, μέχρι στιγμής, να επιβαρύνουν τον φορολογούμενο. Το μόνο που έχει ξοδέψει το κράτος είναι η υποχρεωτική αγορά με 3,7 δισεκατ. ευρώ προνομιούχων μετοχών, που τού έδωσε το δικαίωμα να τοποθετήσει εκπροσώπους του στο ΔΣ, να ελέγχει τα μεγάλα ανοίογματα, να καταργεί τα μπόνους των στελεχών και γενικά να ρυθμίζει χρηματοοικονομικές καταστάσεις με βάση την κρατούσα αντίληψή του για το πελατειακό πολιτικό σύστημα.
Αυτό το διεφθαρμένο κράτος, μέσω των εγκαθέτων του, σήμερα θέλει να θέσει υπό τον πλήρη έλεγχό του την οικονομία της χώρας ώστε, τελικά, απο την χρεοκοπία της χώρας –που, αργά ή γρήγορα, έρχεται– να ειναι ο μοναδικός κερδισμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου