ΣΥΝΕΛΘΕΤΕ ΚΥΡΙΕ ΣΑΜΑΡΑ

Στο παρακάτω άρθρο του, ο Παναγιώτης Δρακόπουλος (http://www.epagogi.gr/) σίγουρα εκφράζει την αγωνία εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που βλέπουν νηπιακές ηγεσίες να παίζουν ανούσια πολιτικάντικα παιχνίδια εις βάρος τους. Έτσι, γράφει στην προαναφερόμενη ιστοσελίδα:

«Βαθειά μελαγχολία προκαλούν οι προτάσεις της Νέας Δημοκρατίας για το νέο Σύνταγμα. Μελαγχολία διότι, από την μια, βλέπουμε το ΠΑΣΟΚ αδύναμο να υλοποιήσει την τομή που απαιτεί η κατάσταση της χώρας και, από την άλλη, διαπιστώνουμε ότι η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται σε πορεία σταθερής απόκλισης από την καυτή πραγματικότητα.

»Στα σοβαρά, λοιπόν, κύριε Σαμαρά, το πρόβλημα της Ελλάδας σήμερα και στο μέλλον είναι οι αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας; Στα σοβαρά, το μεγάλο πρόβλημά μας είναι αν ο κ.Πρόεδρος, αντί να περιορίζεται στο να βλέπει την παρέλαση, θα μπορεί να την διοργανώνει; Στα σοβαρά κύριε Σαμαρά, πιστεύετε ότι αυτή την ώρα ο λαός θα έβγαζε στεναγμό ανακούφισης εάν τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου τον όριζαν οι συνάδελφοί του και όχι η κυβέρνηση; Στα σοβαρά κύριε Σαμαρά, απειλούμεθα ως έθνος με πλήρη διάλυση και ως κράτος με μια χρεοκοπία που δεν ξέρουμε τί ακριβώς θα σημαίνει για το κάθε νοικοκυριό επειδή δεν έχει ξεκαθαριστεί ποιο θα είναι το εκλογικό μας σύστημα; Στα σοβαρά κύριε Σαμαρά, πιστεύετε ότι θα έχουμε ένα άλλο κράτος, με άλλη συμπεριφορά, στοργική προς την ιδιωτική οικονομία, εάν το Σύνταγμα το προβλέπει, ή και το απαιτεί κιόλας; Και θάχουμε μιαν ευχάριστη και δημιουργική κουβεντούλα με αποκομματικοποιημένους δημοσίους υπαλλήλους εάν το Σύνταγμα πει στους βουλευτές «ως εδώ και μη παρέκει»;

»Και όλα αυτά σάς τα εισηγήθηκε ο κ. Δ. Αβραμόπουλος –μη σάς βασκαθεί;

»Κύριε Σαμαρά, σάς παρακαλώ να μην σπεύδετε να βγάζετε ντορικόν όποιον γελάει ακούγοντάς σας να διαβάζετε με σοβαρόν ύφος τις αρλούμπες του αντιπροέδρου σας.

»Συνέλθετε λοιπόν κύριε Σαμαρά! Συνέλθετε, διότι αυτός ο τόπος χρειάζεται αντιπολίτευση έτοιμη να παλαίψει με την πλήρη κατάρρευση. Και η δική σας ανεπάρκεια επιδεινώνει τα προβλήματά μας.

»Έχετε αρχίσει και κοστίζετε στον ελληνικό λαό κύριε Σαμαρά! Και αυτό, είμαι βέβαιος, δεν το θέλετε».

Προχωρώντας στην ανάλυσή του, ο Παν. Δρακόπουλος αναφέρεται επίσης στο συντεχνιακό κομματικό κράτος, επισημαίνοντας πράγματα και καταστάσεις με τα οποία το EBR όχι μόνον δεν διαφωνεί, αλλά στηλιτεύει εδώ και πολλούς μήνες. Διότι, όντως, το μέλλον φεύγει από αυτή την χώρα. Γράφει:

«Δεν χρειάζεται να είσαι εκπρόσωπος του ΔΝΤ για να καταλάβεις ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου ίσως δεν θέλει –και πάντως δεν μπορεί– να υποτάξει τις συντεχνίες. Την Ελλάδα την κυβερνούν αυτές, και όχι η εκλεγμένη κυβέρνηση. Η Βουλή ψηφίζει, αλλά οι συντεχνίες αποφασίζουν αν ο νόμος που ψηφίστηκε θα εφαρμοσθεί ή όχι. Οι συντεχνίες διοικούν την χώρα με δόγμα το παλιό εκείνο: εάν εμείς δεν υπάρχουμε, ας παραδοθεί η γη όλη στις φλόγες• δεν είναι πρόβλημά μας.

»Έτσι βλέπουμε ότι, παρά την απόφαση της Ευρώπης να καταργηθούν τα κρατικά μονοπώλια –απόφαση άσχετη με το Μνημόνιο, αλλά ενισχυόμενη από αυτό– η κατάσταση στον χώρο της ΔΕΗ είναι αμετακίνητη. Απόδειξη ότι ο επιβήτωρ ιδιοκτήτης της ΔΕΗ είναι η συντεχνία ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Η εξυγίανση των ΔΕΚΟ είναι όνειρο απατηλό, που λέει και το τραγούδι. Ο περιορισμός του Δημοσίου, οι απολύσεις και οι μεταθέσεις, η κατάργηση των σουρεαλιστικής αιτιολογίας επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων βαδίζουν με τέτοιο ρυθμό που θα ολοκληρωθούν σε είκοσι χρόνια –εάν δεν έλθει ο κ. Μανώλης να τα επαναφέρει όλα στην θέση τους.

»Πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος από την περίφημη απογραφή του κ. Ραγκούση (η οποία πάντως για να γίνει χρειάστηκε δέκα μήνες από την λήψη της απόφασης) και η κυβέρνηση ακόμη δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πόσοι είναι λοιπόν οι άνθρωποι που πληρώνονται κάθε μήνα από τα ταμεία του κράτους και για ποιον λόγο βρίσκονται στις θέσεις τους. Ούτε καν γνωρίζει πόσοι είναι οι οργανισμοί του Δημοσίου, τί έργο κάνει ο καθένας από αυτούς και πόσο κοστίζει. Και βεβαίως, ακόμη κι αν μάθει, θα χρειαστούν δεκαετίες για να διορθώσει κάτι. Όχι πως φταίει ο κ. Ραγκούσης. Απλώς και αυτός καταλαβαίνει πλέον ότι δεν έχει μηχανισμό στα χέρια του. Κάποια μεμονωμένα και αβέβαια βήματα επιχειρούνται, αλλά ο κρατικός μηχανισμός μένει απαθής και αδιάφορος Γαργαντούας.

»Ο πολιτικός κόσμος, αλλά και μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας, δεν καταλαβαίνει ότι ο δημόσιος τομέας είναι ο κύριος αίτιος της καταστροφής της χώρας. Ο πολιτικός κόσμος δείχνει πως δεν καταλαβαίνει ότι το κύριο ζητούμενο σήμερα συνοψίζεται στην φράση: δεν υπάρχει χρόνος. Όλα έχουν τρομακτικού κόστους καθυστέρηση. Και επειδή δεν έγιναν όταν έπρεπε, φθάσαμε εδώ. Οι βουλευτές, ακόμη και πολλοί του ΠΑΣΟΚ, αντιμετωπίζουν την κατάσταση μη αντιμετωπίζοντάς την –ικανότητα που η φύση δίνει στους εγκεφαλοπαθείς για να τους κρατάει αισιόδοξους.

»Για εμάς, τους υπηκόους των συντεχνιών, είναι πια σαφές ότι το μόνο που μάς μένει είναι να προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να κρατήσουμε το μέλλον εδώ, να μην φύγει αφήνοντάς μας πίσω. Αν δεν τα καταφέρουμε, το τόυνελ θα γίνει μπουντρούμι». Θα προσθέταμε ότι αυτό είναι και το ύπατο όραμα των δυνάμεων της «προόδου», οι οποίες ήδη αναζητούν δεσμοφύλακες. Κατά παράδοσιν.