Για τα δέκα τελευταία χρόνια, το κόστος της γραφειοκρατίας στην Ελλάδα και η διαφθορά που αυτή παράγει υπολογίζονται στα 170 δισεκατ. ευρώ και αντιπροσωπεύουν το 50% του συνολικού μας δημοσίου χρέους
του Νίκου Καραγεωργίου*
Υπάρχουν κάποιοι αριθμοί που προκαλούν ίλιγγο στην χώρα μας, αλλά όλως παραδόξως σχεδόν κανένας δεν ασχολείται με αυτούς. Έτσι, δραματικές για την οικονομία της χώρας καταστάσεις συσκοτίζονται και, βεβαίως, το ευρύ κοινό παραπληροφορείται. Κατά συνέπεια, δυσκολεύεται και η λήψη αποφάσεων, ώστε οι ανώμαλες αυτές καταστάσεις να διορθωθούν. Ίσως, όμως, αυτό να γίνεται και σκοπίμως, μια και οι μεταρρυθμίσεις και γενικά οι αλλαγές δεν είναι συμπαθείς στην χώρα μας…
Στο πλαίσιο αυτής της διόλου ευχάριστης πραγματικότητας, η εκδηλούμενη αγανάκτηση των πολιτών για την λειτουργία του κράτους, την απόδοση της κρατικής μηχανής σε ευαίσθητους τομείς –πολεοδομίες, εφορίες, αδειοδότηση επιχειρήσεων, κλπ.– και την συμπεριφορά των δημοσίων υπαλλήλων, που προσλαμβάνει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά την «εποχή του Μνημονίου», θα πρέπει να θεωρείται από τους πολιτικούς ιθύνοντες και κατανοητή, και δίκαιη.
Ας σημειωθεί, όμως, ότι η αγανάκτηση αυτή δεν έχει σχέση ή δεν πηγάζει μόνον από την ταλαιπωρία στην οποία υπόκεινται οι πολίτες από τους καρεκλοκένταυρους ή διεφθαρμένους δημόσιους λειτουργούς και το πολύπλοκο και συχνά αντιφατικό ρυθμιστικό πλαίσιο, στην επαφή τους με τις δημόσιες υπηρεσίες. Υπαγορεύεται και από καθαρά οικονομικά μεγέθη, τα οποία καταδεικνύουν με τον πλέον εύγλωττο τρόπο ότι το μοντέλο εξόδου από την κρίση που ακολουθεί η κυβέρνηση –κατ’ επιταγήν ή μη των δανειστών μας– πάσχει σοβαρά.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, εκπρόσωπος της οποίας μετέχει στη τρόϊκα, η αποτίμηση της γραφειοκρατίας στην χώρα μας ανέρχεται, ετησίως, σε 16 δισεκατ. ευρώ. Το ποσό αυτό επιβεβαιώνεται τόσον από τον ΟΟΣΑ όσο και από το ΔΝΤ. Μόνον το ¼ από το ποσόν αυτό να εξοικονομούνταν με την λήψη μέτρων απλούστευσης των διοικητικών διαδικασιών, όπως ακριβώς έχει δεσμευθεί η Ελλάδα στον ΟΟΣΑ, η χώρα θα είχε όφελος περίπου 4 δισεκατ. ευρώ ετησίως. Με άλλα λόγια, ένα ποσό το οποίο αντιστοιχεί στο μισό περίπου της «μαύρης τρύπας» του 2011. Και αυτό χωρίς να συνυπολογισθούν οι σοβαρές ευκαιρίες που σηματοδοτεί η καταπολέμηση της γραφειοκρατίας στην ανάκαμψη της χώρας, καθώς ο περιορισμός της δημιουργεί ευνοϊκό κλίμα για τις επενδύσεις, την απασχόληση και, εν γένει, την οικονομική ανάπτυξη.
Η διαφθορά, από την άλλη πλευρά, μόνον για το 2010, αποτιμήθηκε από την Διεθνή Διαφάνεια-Ελλάς σε 632 εκατ. ευρώ –ποσό το οποίο υπερβαίνει το ύψος των εσόδων τα οποία φιλοδοξεί να εισπράξει το οικονομικό επιτελείο από τα νέα μέτρα τα οποία αποφάσισε για τους δημοσίους υπαλλήλους το 2011.
Η γρήγορη και ριζική αναμόρφωση του κράτους καθίσταται, λοιπόν, μονόδρομος. Παρά ταύτα, η κυβέρνηση ακολουθεί την μέθοδο του ριφιφί σε βάρος των εισοδημάτων των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων –και αυτό, χωρίς ταυτόχρονα να λαμβάνει μέτρα τα οποία θα περιορίζουν και, κυρίως, θα εξυγιαίνουν το Δημόσιο, το οποίο, στις συνθήκες κρίσης, θα κληθεί εκ των πραγμάτων να παίξει τον ρόλο της ατμομηχανής της ανάπτυξης. Απεναντίας, εμφανίζει εξαιρετική δυστοκία, επικαλούμενη μάλιστα και συνταγματικές διατάξεις περί μονιμότητας –ακόμη και για το αν θα πρέπει να απολύονται, χωρίς καν δεύτερη σκέψη, οι διεφθαρμένοι υπάλληλοι. Και τον τελευταίο καιρό έχουμε αρκετά δείγματα της διαφθοράς τους…
Βεβαίως, ούτε λόγος να γίνεται για την βελτίωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, την δημιουργία αξιόπιστων μηχανισμών πάταξης της φοροδιαφυγής και, κυρίως, την αναμόρφωση όλων ανεξαιρέτως των κρατικών υπηρεσιών που έχουν σχέση με την αναπτυξιακή πορεία της χώρας και σήμερα κινούνται μέσα στο έλος των γραφειοκρατικών διαδικασιών που, εκτός των άλλων, αναπαράγουν και διαιωνίζουν ένα διεφθαρμένο μοντέλο του παρελθόντος.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η ανεπανάληπτη ελληνική γραφειοκρατία καθιστά την ανάπτυξη της χώρας όνειρο απατηλό και, ως εκ τούτου, υπονομεύει κάθε προσπάθεια εξόδου μας από την θανάσιμη λαβίδα του δημοσίου χρέους.
* Πρόεδρος Ελληνικού Συνδέσμου Επωνύμων Βιομηχανικών Προϊόντων (ΕΣΒΕΠ)
του Νίκου Καραγεωργίου*
Υπάρχουν κάποιοι αριθμοί που προκαλούν ίλιγγο στην χώρα μας, αλλά όλως παραδόξως σχεδόν κανένας δεν ασχολείται με αυτούς. Έτσι, δραματικές για την οικονομία της χώρας καταστάσεις συσκοτίζονται και, βεβαίως, το ευρύ κοινό παραπληροφορείται. Κατά συνέπεια, δυσκολεύεται και η λήψη αποφάσεων, ώστε οι ανώμαλες αυτές καταστάσεις να διορθωθούν. Ίσως, όμως, αυτό να γίνεται και σκοπίμως, μια και οι μεταρρυθμίσεις και γενικά οι αλλαγές δεν είναι συμπαθείς στην χώρα μας…
Στο πλαίσιο αυτής της διόλου ευχάριστης πραγματικότητας, η εκδηλούμενη αγανάκτηση των πολιτών για την λειτουργία του κράτους, την απόδοση της κρατικής μηχανής σε ευαίσθητους τομείς –πολεοδομίες, εφορίες, αδειοδότηση επιχειρήσεων, κλπ.– και την συμπεριφορά των δημοσίων υπαλλήλων, που προσλαμβάνει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά την «εποχή του Μνημονίου», θα πρέπει να θεωρείται από τους πολιτικούς ιθύνοντες και κατανοητή, και δίκαιη.
Ας σημειωθεί, όμως, ότι η αγανάκτηση αυτή δεν έχει σχέση ή δεν πηγάζει μόνον από την ταλαιπωρία στην οποία υπόκεινται οι πολίτες από τους καρεκλοκένταυρους ή διεφθαρμένους δημόσιους λειτουργούς και το πολύπλοκο και συχνά αντιφατικό ρυθμιστικό πλαίσιο, στην επαφή τους με τις δημόσιες υπηρεσίες. Υπαγορεύεται και από καθαρά οικονομικά μεγέθη, τα οποία καταδεικνύουν με τον πλέον εύγλωττο τρόπο ότι το μοντέλο εξόδου από την κρίση που ακολουθεί η κυβέρνηση –κατ’ επιταγήν ή μη των δανειστών μας– πάσχει σοβαρά.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, εκπρόσωπος της οποίας μετέχει στη τρόϊκα, η αποτίμηση της γραφειοκρατίας στην χώρα μας ανέρχεται, ετησίως, σε 16 δισεκατ. ευρώ. Το ποσό αυτό επιβεβαιώνεται τόσον από τον ΟΟΣΑ όσο και από το ΔΝΤ. Μόνον το ¼ από το ποσόν αυτό να εξοικονομούνταν με την λήψη μέτρων απλούστευσης των διοικητικών διαδικασιών, όπως ακριβώς έχει δεσμευθεί η Ελλάδα στον ΟΟΣΑ, η χώρα θα είχε όφελος περίπου 4 δισεκατ. ευρώ ετησίως. Με άλλα λόγια, ένα ποσό το οποίο αντιστοιχεί στο μισό περίπου της «μαύρης τρύπας» του 2011. Και αυτό χωρίς να συνυπολογισθούν οι σοβαρές ευκαιρίες που σηματοδοτεί η καταπολέμηση της γραφειοκρατίας στην ανάκαμψη της χώρας, καθώς ο περιορισμός της δημιουργεί ευνοϊκό κλίμα για τις επενδύσεις, την απασχόληση και, εν γένει, την οικονομική ανάπτυξη.
Η διαφθορά, από την άλλη πλευρά, μόνον για το 2010, αποτιμήθηκε από την Διεθνή Διαφάνεια-Ελλάς σε 632 εκατ. ευρώ –ποσό το οποίο υπερβαίνει το ύψος των εσόδων τα οποία φιλοδοξεί να εισπράξει το οικονομικό επιτελείο από τα νέα μέτρα τα οποία αποφάσισε για τους δημοσίους υπαλλήλους το 2011.
Η γρήγορη και ριζική αναμόρφωση του κράτους καθίσταται, λοιπόν, μονόδρομος. Παρά ταύτα, η κυβέρνηση ακολουθεί την μέθοδο του ριφιφί σε βάρος των εισοδημάτων των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων –και αυτό, χωρίς ταυτόχρονα να λαμβάνει μέτρα τα οποία θα περιορίζουν και, κυρίως, θα εξυγιαίνουν το Δημόσιο, το οποίο, στις συνθήκες κρίσης, θα κληθεί εκ των πραγμάτων να παίξει τον ρόλο της ατμομηχανής της ανάπτυξης. Απεναντίας, εμφανίζει εξαιρετική δυστοκία, επικαλούμενη μάλιστα και συνταγματικές διατάξεις περί μονιμότητας –ακόμη και για το αν θα πρέπει να απολύονται, χωρίς καν δεύτερη σκέψη, οι διεφθαρμένοι υπάλληλοι. Και τον τελευταίο καιρό έχουμε αρκετά δείγματα της διαφθοράς τους…
Βεβαίως, ούτε λόγος να γίνεται για την βελτίωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, την δημιουργία αξιόπιστων μηχανισμών πάταξης της φοροδιαφυγής και, κυρίως, την αναμόρφωση όλων ανεξαιρέτως των κρατικών υπηρεσιών που έχουν σχέση με την αναπτυξιακή πορεία της χώρας και σήμερα κινούνται μέσα στο έλος των γραφειοκρατικών διαδικασιών που, εκτός των άλλων, αναπαράγουν και διαιωνίζουν ένα διεφθαρμένο μοντέλο του παρελθόντος.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η ανεπανάληπτη ελληνική γραφειοκρατία καθιστά την ανάπτυξη της χώρας όνειρο απατηλό και, ως εκ τούτου, υπονομεύει κάθε προσπάθεια εξόδου μας από την θανάσιμη λαβίδα του δημοσίου χρέους.
* Πρόεδρος Ελληνικού Συνδέσμου Επωνύμων Βιομηχανικών Προϊόντων (ΕΣΒΕΠ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου