Κάθε χρόνο δαπανώνται στην ιατρική εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ για παρατάσεις ζωής, που άλλες πετυχαίνουν και άλλες όχι. Κάτι παρεμφερές παρατηρείται σήμερα και στην περίπτωση της ελληνικής οικονομίας
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Τελικά, την Παρασκευή 11 Μαρτίου, στις Βρυξέλλες, οι εταίροι μας στην ευρωζώνη επέτρεψαν στον πρωθυπουργό κ. Γ.Α.Παπανδρέου και στην κυβέρνησή του να δανείζονται μέχρι τελικής πτώσεως της ελληνικής οικονομίας. Παρατείνεται, δηλαδή, η ζωή του αρρώστου, για να μπορέσει αυτός να επιστρέψει στις συνήθειες και στον τρόπο ζωής που προκάλεσαν την ασθένειά του.
Αυτή είναι για την ώρα η πρόβλεψή μας για την πορεία της χώρας. Εκτός και αν υπάρξει σημαντικό πολιτικό σθένος, ώστε η Ελλάδα να γίνει πραγματικό μέλος της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης –διότι αυτή είναι η μεγάλη και ζωτική πρόκληση για την χώρα μας στην σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης.
Κατά τα λοιπά, η οικονομία μας βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος. Το χρέος μας, παρά τα μέτρα που έχουν ληφθεί όλο αυτό το διάστημα, σε τρία με τέσσερα χρόνια θα είναι στο 140% με 150% του ΑΕΠ. Επετεύχθη η επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου των 110 δισεκατ. ευρώ στα 7,5 χρόνια (σ.σ. 4 χρόνια περίοδος χάριτος και 7 χρόνια αποπληρωμή), καθώς και η μείωση του επιτοκίου για το σύνολο του δανείου κατά 100 μονάδες βάσης (από 5,2% σε 4,2%). Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, «η Ελλάδα κέρδισε περισσότερα από 6 δισεκατ. ευρώ». Με αυτά τα δύο «δώρα», οι Ευρωπαίοι επέτρεψαν στον κ.Γιώργο Παπανδρέου να επιστρέψει στην Ελλάδα έχοντας στις αποσκευές του συγκεκριμένα, απτά αποτελέσματα που θα δώσουν παράταση ζωής στην ελληνική οικονομία.
Ποια είναι τα ανταλλάγματα που συμφώνησε να παραχωρήσει η ελληνική κυβέρνηση; Όπως ανέφεραν πηγές από την γερμανική καγκελαρία, η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι, αν χρειαστεί, είναι έτοιμη να λάβει και παραπάνω μέτρα πέρα από την αυτονόητη δέσμευσή της να προχωρήσει σε αποκρατικοποιήσεις ύψους 50 δισεκατ. ευρώ. Τα μέτρα του Μνημονίου θα τα βιώνουμε στο σύνολό τους μέχρι το 2018 και βάλε.
Και, βεβαίως, ίσως είναι περιττό να αναφερθεί ότι η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής σηματοδοτεί την έναρξη μιας πολυετούς περιόδου, τουλάχιστον δέκα ετών, συνετούς και λιτής οικονομικής διαχείρισης, η οποία αντιφάσκει με το πνεύμα του σπάταλου και διεφθαρμένου κρατισμού που κυριαρχεί στην χώρα. Αντιφάσκει επίσης και με τον άκρατο λαϊκισμό της πλειονότητας των μέσων μαζικής επικοινωνίας και του εμπορίου τρόμου στο οποίο επιδίδονται. Εμπόριο τρόμου που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη και τροφοδοτεί μία συλλογική ανοησία.
Το σημείο αυτό είναι κρίσιμο, γιατί τα δομικά προβλήματα της οικονομίας δεν αίρονται με την τελευταία απόφαση του Eurogroup. Το 2012, για παράδειγμα, η Ελλάδα έχει δανειοδοτικές ανάγκες 66 δισεκατ. ευρώ. Και αν τα 25 δισεκατ. θεωρούνται εξασφαλισμένα επειδή θα απορροφηθούν από το δάνειο των 110 δισεκατ. ευρώ, ουδείς ξέρει τί θα συμβεί εάν η χώρα δεν έχει καταφέρει να βγει στις αγορές για να αντλήσει τα υπόλοιπα 41 δισεκατ. ευρώ. Στην περίπτωση που τα spreads εξακολουθήσουν να τρέχουν με «χίλια», ο μόνιμος μηχανισμός στήριξης EFSF θα δώσει τα υπόλοιπα δάνεια που απαιτούνται στην Ελλάδα αγοράζοντας ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου από την πρωτογενή αγορά. Όμως, στο διάστημα 2011-2015, μόνον για χρεολύσια, η Ελλάδα πρέπε να καταβάλει περίπου 160 δισεκατ. ευρώ. Στο ίδιο διάστημα, οι τόκοι για την εξυπηρέτηση του χρέους θα απαιτήσουν περισσότερα από 50 δισεκατ. ευρώ.
Με βάση τα σενάρια που έχουν στην διάθεσή τους το υπουργείο Οικονομικών και η Τράπεζα της Ελλάδος, η κατάσταση έχει ως εξής: Τα χρήματα της τρόϊκας (64 δισεκατ. ευρώ) δεν αρκούν για να καλυφθούν οι υποχρεώσεις της χώρας την διετία 2011-2015. Όπως εκτιμούν στην Τράπεζα της Ελλάδος, η κατάσταση μπορεί να αντιμετωπιστεί μερικώς με εκδόσεις εντόκων γραμματίων –οι οποίες, όμως, θα κληροδοτήσουν χρέος στο επόμενο δωδεκάμηνο.
Συνεπώς, η χώρα θα αντιμετωπίσει προβλήματα αναχρηματοδότησης, η επίλυση των οποίων κάθε άλλο βέβαιη πρέπει να θεωρείται. Εκτός και αν αξιοποιηθεί ταχύτατα δημόσια περιουσία, μέρος της οποίας βρίσκεται για την ώρα στα χέρια αισχρών καταπατητών και άλλων ιζημάτων της κοινωνικής και οικονομικής ζωής του τόπου. Ιδού γιατί η παράταση της οικονομικής ζωής απαιτεί και πολλά άλλα.
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Τελικά, την Παρασκευή 11 Μαρτίου, στις Βρυξέλλες, οι εταίροι μας στην ευρωζώνη επέτρεψαν στον πρωθυπουργό κ. Γ.Α.Παπανδρέου και στην κυβέρνησή του να δανείζονται μέχρι τελικής πτώσεως της ελληνικής οικονομίας. Παρατείνεται, δηλαδή, η ζωή του αρρώστου, για να μπορέσει αυτός να επιστρέψει στις συνήθειες και στον τρόπο ζωής που προκάλεσαν την ασθένειά του.
Αυτή είναι για την ώρα η πρόβλεψή μας για την πορεία της χώρας. Εκτός και αν υπάρξει σημαντικό πολιτικό σθένος, ώστε η Ελλάδα να γίνει πραγματικό μέλος της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης –διότι αυτή είναι η μεγάλη και ζωτική πρόκληση για την χώρα μας στην σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης.
Κατά τα λοιπά, η οικονομία μας βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος. Το χρέος μας, παρά τα μέτρα που έχουν ληφθεί όλο αυτό το διάστημα, σε τρία με τέσσερα χρόνια θα είναι στο 140% με 150% του ΑΕΠ. Επετεύχθη η επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου των 110 δισεκατ. ευρώ στα 7,5 χρόνια (σ.σ. 4 χρόνια περίοδος χάριτος και 7 χρόνια αποπληρωμή), καθώς και η μείωση του επιτοκίου για το σύνολο του δανείου κατά 100 μονάδες βάσης (από 5,2% σε 4,2%). Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, «η Ελλάδα κέρδισε περισσότερα από 6 δισεκατ. ευρώ». Με αυτά τα δύο «δώρα», οι Ευρωπαίοι επέτρεψαν στον κ.Γιώργο Παπανδρέου να επιστρέψει στην Ελλάδα έχοντας στις αποσκευές του συγκεκριμένα, απτά αποτελέσματα που θα δώσουν παράταση ζωής στην ελληνική οικονομία.
Ποια είναι τα ανταλλάγματα που συμφώνησε να παραχωρήσει η ελληνική κυβέρνηση; Όπως ανέφεραν πηγές από την γερμανική καγκελαρία, η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι, αν χρειαστεί, είναι έτοιμη να λάβει και παραπάνω μέτρα πέρα από την αυτονόητη δέσμευσή της να προχωρήσει σε αποκρατικοποιήσεις ύψους 50 δισεκατ. ευρώ. Τα μέτρα του Μνημονίου θα τα βιώνουμε στο σύνολό τους μέχρι το 2018 και βάλε.
Και, βεβαίως, ίσως είναι περιττό να αναφερθεί ότι η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής σηματοδοτεί την έναρξη μιας πολυετούς περιόδου, τουλάχιστον δέκα ετών, συνετούς και λιτής οικονομικής διαχείρισης, η οποία αντιφάσκει με το πνεύμα του σπάταλου και διεφθαρμένου κρατισμού που κυριαρχεί στην χώρα. Αντιφάσκει επίσης και με τον άκρατο λαϊκισμό της πλειονότητας των μέσων μαζικής επικοινωνίας και του εμπορίου τρόμου στο οποίο επιδίδονται. Εμπόριο τρόμου που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη και τροφοδοτεί μία συλλογική ανοησία.
Το σημείο αυτό είναι κρίσιμο, γιατί τα δομικά προβλήματα της οικονομίας δεν αίρονται με την τελευταία απόφαση του Eurogroup. Το 2012, για παράδειγμα, η Ελλάδα έχει δανειοδοτικές ανάγκες 66 δισεκατ. ευρώ. Και αν τα 25 δισεκατ. θεωρούνται εξασφαλισμένα επειδή θα απορροφηθούν από το δάνειο των 110 δισεκατ. ευρώ, ουδείς ξέρει τί θα συμβεί εάν η χώρα δεν έχει καταφέρει να βγει στις αγορές για να αντλήσει τα υπόλοιπα 41 δισεκατ. ευρώ. Στην περίπτωση που τα spreads εξακολουθήσουν να τρέχουν με «χίλια», ο μόνιμος μηχανισμός στήριξης EFSF θα δώσει τα υπόλοιπα δάνεια που απαιτούνται στην Ελλάδα αγοράζοντας ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου από την πρωτογενή αγορά. Όμως, στο διάστημα 2011-2015, μόνον για χρεολύσια, η Ελλάδα πρέπε να καταβάλει περίπου 160 δισεκατ. ευρώ. Στο ίδιο διάστημα, οι τόκοι για την εξυπηρέτηση του χρέους θα απαιτήσουν περισσότερα από 50 δισεκατ. ευρώ.
Με βάση τα σενάρια που έχουν στην διάθεσή τους το υπουργείο Οικονομικών και η Τράπεζα της Ελλάδος, η κατάσταση έχει ως εξής: Τα χρήματα της τρόϊκας (64 δισεκατ. ευρώ) δεν αρκούν για να καλυφθούν οι υποχρεώσεις της χώρας την διετία 2011-2015. Όπως εκτιμούν στην Τράπεζα της Ελλάδος, η κατάσταση μπορεί να αντιμετωπιστεί μερικώς με εκδόσεις εντόκων γραμματίων –οι οποίες, όμως, θα κληροδοτήσουν χρέος στο επόμενο δωδεκάμηνο.
Συνεπώς, η χώρα θα αντιμετωπίσει προβλήματα αναχρηματοδότησης, η επίλυση των οποίων κάθε άλλο βέβαιη πρέπει να θεωρείται. Εκτός και αν αξιοποιηθεί ταχύτατα δημόσια περιουσία, μέρος της οποίας βρίσκεται για την ώρα στα χέρια αισχρών καταπατητών και άλλων ιζημάτων της κοινωνικής και οικονομικής ζωής του τόπου. Ιδού γιατί η παράταση της οικονομικής ζωής απαιτεί και πολλά άλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου