του Πάτροκλου Κουδούνη
Όταν το 2001 η UEFA κήρυξε επίσημα τη συμμετοχή της στην εκστρατεία κατά του ρατσισμού, αντιμετώπισα κατ’ αρχάς το θέμα με μια ειρωνική διάθεση. Σκέφτηκα ότι μάλλον η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ευρώπης έπρεπε να δείξει πως διαθέτει και αισθητήρες κοινωνικών προβλημάτων σε μια περίοδο που οι αμοιβές ποδοσφαιριστών, το κόστος τηλεοπτικών δικαιωμάτων και γενικότερα το ποδοσφαιρικό χρήμα προκαλούσαν ακόμα κι αυτούς που δεν είχαν ζηλέψει ούτε τα μικρότερα αδέλφια τους… Κάποιοι λοιπόν ίσως να σκέφτηκαν ότι μια επίσημη καμπάνια κατά του ρατσισμού σίγουρα θα ενίσχυε το κοινωνικό προφίλ της ΟΥΕΦΑ.
Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που ήρθε στο μυαλό μου καθώς τότε δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ρατσιστικές συμπεριφορές αναπτύσσονταν μέσα σε αγωνιστικούς χώρους!
Όταν το 2001 η UEFA κήρυξε επίσημα τη συμμετοχή της στην εκστρατεία κατά του ρατσισμού, αντιμετώπισα κατ’ αρχάς το θέμα με μια ειρωνική διάθεση. Σκέφτηκα ότι μάλλον η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ευρώπης έπρεπε να δείξει πως διαθέτει και αισθητήρες κοινωνικών προβλημάτων σε μια περίοδο που οι αμοιβές ποδοσφαιριστών, το κόστος τηλεοπτικών δικαιωμάτων και γενικότερα το ποδοσφαιρικό χρήμα προκαλούσαν ακόμα κι αυτούς που δεν είχαν ζηλέψει ούτε τα μικρότερα αδέλφια τους… Κάποιοι λοιπόν ίσως να σκέφτηκαν ότι μια επίσημη καμπάνια κατά του ρατσισμού σίγουρα θα ενίσχυε το κοινωνικό προφίλ της ΟΥΕΦΑ.
Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που ήρθε στο μυαλό μου καθώς τότε δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ρατσιστικές συμπεριφορές αναπτύσσονταν μέσα σε αγωνιστικούς χώρους!