του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Με τίτλο «Θα μάς αφήσουν να πτωχεύσουμε», η Εστία, στο κύριο άρθρο της την 13η Οκτωβρίου, επισημαίνει αλήθειες που επιχειρούμε να τις πάμε ακόμη πιο μακρυά. Ας δούμε, όμως, πρώτα τί έγραφε η εφημερίδα –η οποία αισίως διανύει το 118ο έτος της:
«Το μήνυμα που εκπέμπουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας είναι σαφές: Θα σάς βοηθήσουμε να σωθήτε, αρκεί να βοηθήσετε εσείς πρώτα τους εαυτούς σας. Εμείς εν τούτοις επί 1,5 ολόκληρο χρόνο αφ’ ότου υπεγράφη το Μνημόνιο κάνουμε τα πάντα για να μην βοηθήσουμε τους εαυτούς μας. Η πορεία την οποία ακολουθούμε είναι αυτοκαταστροφική. Το βλέπουν αυτό οι ξένοι και ετοιμάζονται να μάςς εγκαταλείψουν. Οι ενδείξεις και τα μηνύματα που συνηγορούν προς το ενδεχόμενο αυτό αυξάνονται διαρκώς.
Μετέωροι στο κενό
»Επί πολλούς μήνες η Ελλάς ήταν στο επίκεντρο της Ευρώπης, ενίοτε δε και του κόσμου. Ουδέποτε άλλοτε είχε απασχολήσει η χώρα μας τόσο έντονα τα διεθνή μέσα ενημερώσεως. Η δε αρνητική αυτή δημοσιότης είναι βέβαιον ότι μάς έβλαψε σοβαρώτατα. Δημιούργησε ένα κλίμα διεθνούς αναξιοπιστίας έναντι της χώρας μας και συνετέλεσε καθοριστικά στην εκτίναξη των επιτοκίων δανεισμού μας στα ύψη. Παράλληλα όμως δημιούργησε και στο εσωτερικό της χώρας μία τεράστια αυταπάτη. Επειδή ακριβώς βρεθήκαμε στο επίκεντρο του παγκοσμίου ενδιαφέροντος θεωρήσαμε –ως λαός– ότι οι ξένοι θα ασχολούνται εσαεί με την περίπτωσή μας και ότι επομένως δεν πρόκειται να μάς εγκαταλείψουν.
»Όμως η αλήθεια είναι διαφορετική. Κινδυνεύουμε πλέον σοβαρά να μάς αφήσουν οι ξένοι στην τύχη μας και να βρεθούμε μετέωροι στο κενό. Κατά την συνάντηση Μέρκελ-Σαρκοζύ της παρελθούσης Κυριακής, τα ελληνικά μέσα ενημερώσεως είχαν σχεδόν προεξοφλήσει ότι το κυρίαρχο θέμα της ατζέντας των δύο ηγετών θα ήταν το ελληνικό πρόβλημα. Θεωρούσαν δηλαδή ότι σε μία στιγμή που το φλέγον ζήτημα των Ευρωπαίων ηγετών είναι η διάσωσις του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και η ίδια η υπόστασις της Ευρωζώνης, ο Γάλλος Πρόεδρος και η Γερμανίδα Καγκελλάριος θα ησχολούντο αποκλειστικώς με το τί θα γίνει στην Ελλάδα και πώς θα σωθούν οι Έλληνες. Όμως, εξερχόμενοι της συναντήσεως, οι δύο ηγέτες διέψευσαν τις προσδοκίες αυτές. Προέβησαν σε δηλώσεις για το ευρωπαϊκό πρόβλημα και άφησαν κατά μέρος το ελληνικό.
»Η ανωτέρω στάσις υποδηλώνει ότι η Ελλάς έχει παύσει να αποτελεί την προτεραιότητα των Ευρωπαίων. Ασφαλώς και είναι συνυφασμένο το ελληνικό πρόβλημα με την τύχη των ευρωπαϊκών τραπεζών που είναι εκτεθειμένες σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, όμως αυτό που ενδιαφέρει πλέον τους Ευρωπαίους είναι το πώς θα προχωρήσει η Ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ένωσις, ανεξαρτήτως τού τί θα γίνει με την Ελλάδα. Άλλωστε, την ζημία που θα υποστούν οι τράπεζες και ο ιδιωτικός τομέας, οι αγορές την έχουν προ πολλού προεξοφλήσει. Όπως και το «κούρεμα» και την τυχόν πτώχευση της χώρας μας. Οι μόνοι που δεν φαίνεται να το έχουμε συνειδητοποιήσει αυτό είμαστε εμείς. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι, αν πτωχεύσουμε, θα καταρρεύσει ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ενώ κάτι τέτοιο έχει παύσει πλέον να ισχύη.
Τα άλλα κράτη
»Όταν οι Ευρωπαίοι απεφάσισαν πέρυσι να μάς στηρίξουν, θέλησαν να κερδίσουν χρόνο ώστε να καλύψουν τα νώτα τους. Αν δεν είχε εγκριθή το πακέτο βοηθείας και είχε πτωχεύσει η Ελλάς, οι επιπτώσεις στην υπόλοιπη Ευρώπη ίσως να ήταν όντως καταλυτικές. Διότι τότε υπήρχε σε εξέλιξη το πρόβλημα της Ιρλανδίας και της Ισπανίας και η τυχόν ελληνική πτώχευσις μπορούσε να λειτουργήσει μεταδοτικά. Έκτοτε όμως τα πράγματα στις δύο αυτές χώρες έχουν βελτιωθή. Εκείνες προχώρησαν σε γενναίες διαρθρωτικές αλλαγές, ενώ εμείς παραμείναμε στάσιμοι. Οπότε ο κίνδυνος μεταδόσεως έχει περιορισθεί.
»Επίσης, ενώ ο κίνδυνος καταρρεύσεως του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος είναι υπαρκτός, δεν είναι πλέον τόσο συνδεδεμένος με την Ελλάδα. Πρώτον, διότι οι αγορές έχουν προεξοφλήσει την πτώχευσή της. Δεύτερον, διότι αρκετές ξένες τράπεζες και οργανισμοί έχουν ήδη εγγράψει στους ισολογισμούς τους μεγάλο τμήμα της σχετικής ζημίας. Και, τρίτον, διότι ένα πολύ σημαντικό τμήμα των ελληνικών ομολόγων έχει απορροφηθεί από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και έτσι η ζημία από την τυχόν πτώχευση διασπείρεται.
»Τί σημαίνουν αυτά; Απλούστατα ότι οι ξένοι έχουν λάβει τα μέτρα τους για το ενδεχόμενο της ελληνικής πτωχεύσεως. Και τα έχουν λάβει πρωτίστως οι Γερμανοί, οι οποίοι κατευθύνουν τις τύχες της Ευρώπης. Ενόσω λοιπόν εμείς δεν δείχνουμε διατεθειμένοι να κάνουμε ό,τι πρέπει για να σωθούμε, οι πιθανότητες να μάς εγκαταλείψουν οι Ευρωπαίοι αυξάνονται. Και είναι μεγάλο λάθος να πιστεύουμε ότι αυτό δεν θα γίνη. Διότι, αν τελικά γίνη, δεν θα υπάρχη επιστροφή. Ο Τιτανικός θα βυθισθή και δεν θα υπάρχουν ναυαγοσώστες».
Σε αυτές τις σκέψεις και απόψεις της Εστίας θα προσθέταμε ότι η εφημερίδα έχει απολύτως δίκιο. Όπως προσωπικά διαπιστώσαμε σε συνομιλίες μας με Ευρωπαίους αξιωματούχους, η ελληνική πτώχευση θεωρείται δεδομένη και πολλοί Ευρωπαίοι –με πρώτον τον απερχόμενο πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλωντ Τρισέ– δηλώνουν απερίφραστα ότι «η είσοδος της Ελλάδας στην ευρωζώνη υπήρξε τραγικό λάθος». Άλλοι, πάλι, όπως ο Γάλλος αριστερός συνάδελφος Ζαν Κατρμέρ, τονίζουν ότι γκάφα ολκής υπήρξε και η αποδοχή της ελληνικής ένταξης στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα το 1981. «Η Ελλάδα δεν είχε και δεν έχει καμμία σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες», τόνισε σε συνέντευξή του στον Παύλο Τσίμα ο Γάλλος συνάδελφος. Και τα γεγονότα τον επιβεβαιώνουν.
Η χώρα άγεται και φέρεται από έναν συρφετό φαιοκόκκινων μαφιόζων και γελοίων εθνικιστών που, για να επιβιώσουν, επιδιώκουν την κατάρρευση της χώρας. Νομίζουν ότι έτσι θα διατηρηθούν οι μαφιόζικοι θεσμοί και οι λειτουργικές συμπεριφορές που τούς ακολουθούν, με τους «νονούς» να έχουν πάντα το πρώτο χέρι. Όλος αυτός ο οχετός, όμως, κάπου δεν υπολογίζει ότι στην χώρα μας, αργά μεν αλλά πλέον σταθερά, φουσκώνει το παλιρροϊκό κύμα της σιωπηρής πλειοψηφίας, που σε κάποια φάση θα ξεσπάσει. Και τότε θα είναι αργά. Οι ναυαγοί θα αρχίσουν να τρώνε ο ένας τον άλλον.
Με τίτλο «Θα μάς αφήσουν να πτωχεύσουμε», η Εστία, στο κύριο άρθρο της την 13η Οκτωβρίου, επισημαίνει αλήθειες που επιχειρούμε να τις πάμε ακόμη πιο μακρυά. Ας δούμε, όμως, πρώτα τί έγραφε η εφημερίδα –η οποία αισίως διανύει το 118ο έτος της:
«Το μήνυμα που εκπέμπουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας είναι σαφές: Θα σάς βοηθήσουμε να σωθήτε, αρκεί να βοηθήσετε εσείς πρώτα τους εαυτούς σας. Εμείς εν τούτοις επί 1,5 ολόκληρο χρόνο αφ’ ότου υπεγράφη το Μνημόνιο κάνουμε τα πάντα για να μην βοηθήσουμε τους εαυτούς μας. Η πορεία την οποία ακολουθούμε είναι αυτοκαταστροφική. Το βλέπουν αυτό οι ξένοι και ετοιμάζονται να μάςς εγκαταλείψουν. Οι ενδείξεις και τα μηνύματα που συνηγορούν προς το ενδεχόμενο αυτό αυξάνονται διαρκώς.
Μετέωροι στο κενό
»Επί πολλούς μήνες η Ελλάς ήταν στο επίκεντρο της Ευρώπης, ενίοτε δε και του κόσμου. Ουδέποτε άλλοτε είχε απασχολήσει η χώρα μας τόσο έντονα τα διεθνή μέσα ενημερώσεως. Η δε αρνητική αυτή δημοσιότης είναι βέβαιον ότι μάς έβλαψε σοβαρώτατα. Δημιούργησε ένα κλίμα διεθνούς αναξιοπιστίας έναντι της χώρας μας και συνετέλεσε καθοριστικά στην εκτίναξη των επιτοκίων δανεισμού μας στα ύψη. Παράλληλα όμως δημιούργησε και στο εσωτερικό της χώρας μία τεράστια αυταπάτη. Επειδή ακριβώς βρεθήκαμε στο επίκεντρο του παγκοσμίου ενδιαφέροντος θεωρήσαμε –ως λαός– ότι οι ξένοι θα ασχολούνται εσαεί με την περίπτωσή μας και ότι επομένως δεν πρόκειται να μάς εγκαταλείψουν.
»Όμως η αλήθεια είναι διαφορετική. Κινδυνεύουμε πλέον σοβαρά να μάς αφήσουν οι ξένοι στην τύχη μας και να βρεθούμε μετέωροι στο κενό. Κατά την συνάντηση Μέρκελ-Σαρκοζύ της παρελθούσης Κυριακής, τα ελληνικά μέσα ενημερώσεως είχαν σχεδόν προεξοφλήσει ότι το κυρίαρχο θέμα της ατζέντας των δύο ηγετών θα ήταν το ελληνικό πρόβλημα. Θεωρούσαν δηλαδή ότι σε μία στιγμή που το φλέγον ζήτημα των Ευρωπαίων ηγετών είναι η διάσωσις του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και η ίδια η υπόστασις της Ευρωζώνης, ο Γάλλος Πρόεδρος και η Γερμανίδα Καγκελλάριος θα ησχολούντο αποκλειστικώς με το τί θα γίνει στην Ελλάδα και πώς θα σωθούν οι Έλληνες. Όμως, εξερχόμενοι της συναντήσεως, οι δύο ηγέτες διέψευσαν τις προσδοκίες αυτές. Προέβησαν σε δηλώσεις για το ευρωπαϊκό πρόβλημα και άφησαν κατά μέρος το ελληνικό.
»Η ανωτέρω στάσις υποδηλώνει ότι η Ελλάς έχει παύσει να αποτελεί την προτεραιότητα των Ευρωπαίων. Ασφαλώς και είναι συνυφασμένο το ελληνικό πρόβλημα με την τύχη των ευρωπαϊκών τραπεζών που είναι εκτεθειμένες σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, όμως αυτό που ενδιαφέρει πλέον τους Ευρωπαίους είναι το πώς θα προχωρήσει η Ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ένωσις, ανεξαρτήτως τού τί θα γίνει με την Ελλάδα. Άλλωστε, την ζημία που θα υποστούν οι τράπεζες και ο ιδιωτικός τομέας, οι αγορές την έχουν προ πολλού προεξοφλήσει. Όπως και το «κούρεμα» και την τυχόν πτώχευση της χώρας μας. Οι μόνοι που δεν φαίνεται να το έχουμε συνειδητοποιήσει αυτό είμαστε εμείς. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι, αν πτωχεύσουμε, θα καταρρεύσει ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ενώ κάτι τέτοιο έχει παύσει πλέον να ισχύη.
Τα άλλα κράτη
»Όταν οι Ευρωπαίοι απεφάσισαν πέρυσι να μάς στηρίξουν, θέλησαν να κερδίσουν χρόνο ώστε να καλύψουν τα νώτα τους. Αν δεν είχε εγκριθή το πακέτο βοηθείας και είχε πτωχεύσει η Ελλάς, οι επιπτώσεις στην υπόλοιπη Ευρώπη ίσως να ήταν όντως καταλυτικές. Διότι τότε υπήρχε σε εξέλιξη το πρόβλημα της Ιρλανδίας και της Ισπανίας και η τυχόν ελληνική πτώχευσις μπορούσε να λειτουργήσει μεταδοτικά. Έκτοτε όμως τα πράγματα στις δύο αυτές χώρες έχουν βελτιωθή. Εκείνες προχώρησαν σε γενναίες διαρθρωτικές αλλαγές, ενώ εμείς παραμείναμε στάσιμοι. Οπότε ο κίνδυνος μεταδόσεως έχει περιορισθεί.
»Επίσης, ενώ ο κίνδυνος καταρρεύσεως του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος είναι υπαρκτός, δεν είναι πλέον τόσο συνδεδεμένος με την Ελλάδα. Πρώτον, διότι οι αγορές έχουν προεξοφλήσει την πτώχευσή της. Δεύτερον, διότι αρκετές ξένες τράπεζες και οργανισμοί έχουν ήδη εγγράψει στους ισολογισμούς τους μεγάλο τμήμα της σχετικής ζημίας. Και, τρίτον, διότι ένα πολύ σημαντικό τμήμα των ελληνικών ομολόγων έχει απορροφηθεί από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και έτσι η ζημία από την τυχόν πτώχευση διασπείρεται.
»Τί σημαίνουν αυτά; Απλούστατα ότι οι ξένοι έχουν λάβει τα μέτρα τους για το ενδεχόμενο της ελληνικής πτωχεύσεως. Και τα έχουν λάβει πρωτίστως οι Γερμανοί, οι οποίοι κατευθύνουν τις τύχες της Ευρώπης. Ενόσω λοιπόν εμείς δεν δείχνουμε διατεθειμένοι να κάνουμε ό,τι πρέπει για να σωθούμε, οι πιθανότητες να μάς εγκαταλείψουν οι Ευρωπαίοι αυξάνονται. Και είναι μεγάλο λάθος να πιστεύουμε ότι αυτό δεν θα γίνη. Διότι, αν τελικά γίνη, δεν θα υπάρχη επιστροφή. Ο Τιτανικός θα βυθισθή και δεν θα υπάρχουν ναυαγοσώστες».
Σε αυτές τις σκέψεις και απόψεις της Εστίας θα προσθέταμε ότι η εφημερίδα έχει απολύτως δίκιο. Όπως προσωπικά διαπιστώσαμε σε συνομιλίες μας με Ευρωπαίους αξιωματούχους, η ελληνική πτώχευση θεωρείται δεδομένη και πολλοί Ευρωπαίοι –με πρώτον τον απερχόμενο πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλωντ Τρισέ– δηλώνουν απερίφραστα ότι «η είσοδος της Ελλάδας στην ευρωζώνη υπήρξε τραγικό λάθος». Άλλοι, πάλι, όπως ο Γάλλος αριστερός συνάδελφος Ζαν Κατρμέρ, τονίζουν ότι γκάφα ολκής υπήρξε και η αποδοχή της ελληνικής ένταξης στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα το 1981. «Η Ελλάδα δεν είχε και δεν έχει καμμία σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες», τόνισε σε συνέντευξή του στον Παύλο Τσίμα ο Γάλλος συνάδελφος. Και τα γεγονότα τον επιβεβαιώνουν.
Η χώρα άγεται και φέρεται από έναν συρφετό φαιοκόκκινων μαφιόζων και γελοίων εθνικιστών που, για να επιβιώσουν, επιδιώκουν την κατάρρευση της χώρας. Νομίζουν ότι έτσι θα διατηρηθούν οι μαφιόζικοι θεσμοί και οι λειτουργικές συμπεριφορές που τούς ακολουθούν, με τους «νονούς» να έχουν πάντα το πρώτο χέρι. Όλος αυτός ο οχετός, όμως, κάπου δεν υπολογίζει ότι στην χώρα μας, αργά μεν αλλά πλέον σταθερά, φουσκώνει το παλιρροϊκό κύμα της σιωπηρής πλειοψηφίας, που σε κάποια φάση θα ξεσπάσει. Και τότε θα είναι αργά. Οι ναυαγοί θα αρχίσουν να τρώνε ο ένας τον άλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου