ΟΙ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Οι συμμορίες στην Ευρώπη είναι ένα φαινόμενο που συνεχώς διογκώνεται και προσλαμβάνει διαστάσεις οι οποίες σε κάποια φάση θα είναι αδύνατον να ελεγχθούν. Το θέμα, μαζί με την τρομοκρατία, είναι από τα σοβαρότερα στην ήπειρό μας

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

«Οι συμμορίες στην Ευρώπη είναι ένα εκρηκτικό φαινόμενο, που κανείς δεν θέλει να αντιμετωπίσει με την πρέπουσα σοβαρότητα. Αποτελεί δε μέσα στην καρδιά των μεγάλων πόλεων προέκταση του οργανωμένου εγκλήματος, στο οποίο σκοπίμως επιδιώκουν κάποιοι να δίνουν και πολιτική χροιά. Έτσι, κάτω από την μύτη μας έχει ήδη δημιουργηθεί μία διεθνής των κουκουλοφόρων, η οποία στο Λονδίνο και σε άλλες αγγλικές πόλεις έκανε επίδειξη δυνάμεως». Αυτά μάς υπογράμμισε κορυφαίος σύμβουλος της βρεταννικής αστυνομίας, ο καθηγητής Πωλ Γουΐλκινσον, που θεωρείται και από τους κορυφαίους στην Ευρώπη σε θέματα τρομοκρατίας.

Από την άλλη, σημαντικά για το θέμα των συμμοριών στην Ευρώπη –οι οποίες κάθε άλλο παρά από «αγανακτισμένους» νέους απαρτίζονται– είναι τα τελευταία ευρήματα της Γαλλικής Κεντρικής Διευθύνσεως Δημόσιας Ασφάλειας (DCSP) σχετικά με τις συμμορίες των κουκουλοφόρων. Συγκεκριμένα, σε αποκαλυπτική έκθεσή της με τίτλο «Το φαινόμενο των συμμοριών και η κατάστασή τους», η υπηρεσία αυτή περιγράφει σε 30 σελίδες, με τρόπο υποδειγματικό, τί πραγματικά συμβαίνει στην Γαλλία με τις συμμορίες των κουκουλοφόρων.

Μαθαίνουμε έτσι ότι στην φίλη χώρα –με την οποία η Ελλάδα διατηρεί άριστες σχέσεις– υπάρχουν σήμερα 222 συμμορίες οι οποίες αριθμούν περί τα 2.500 μέλη, τα οποία είναι και ο σκληρός πυρήνας τους. Κάθε συμμορία δεν έχει λοιπόν περισσότερα από 50-60 μέλη κατά μέσον όρο, από τα οποία τρία με τέσσερα παίζουν ηγετικό ρόλο. Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, όπου μία γκαγκστερική συμμορία, όπως λ.χ. η MS13, έχει 50.000 μέλη που επιδίδονται στο εμπόριο ναρκωτικών και σε αποσπάσεις χρημάτων με απειλές και εκβιασμούς (racket), οι γαλλικές συμμορίες είναι ολιγάριθμες και η μέση ηλικία των μελών τους είναι 20 ετών.

Κατά κύριο λόγο, οι Γάλλοι κουκουλοφόροι έχουν διακριτές γεωγραφικές περιοχές δράσεως και, όχι λίγες φορές, συμπλέκονται μεταξύ τους όταν τα υποθετικά αυτά «σύνορα» δεν γίνονται σεβαστά. Συνήθως δε, οι συμμορίες αυτές επιτίθενται σε αστυνομικές δυνάμεις, λεηλατούν φαστ-φουντ και σουπερ-μάρκετ, εκβιάζουν καταστηματάρχες στα φτωχά προάστια των Παρισίων, βιαιοπραγούν στο μετρό και, βεβαίως, κύριο εισόδημά τους είναι η εμπορία ναρκωτικών –η οποία, για 156 από τις 222 συμμορίες αποτελεί και την κύρια δραστηριότητά τους. Εξάλλου, με πρόσχημα την κρίση, οι συμμορίες έχουν πλήρως αποθρασυνθεί και, κατά την γαλλική αστυνομία, συνιστούν μέγιστο κοινωνικό κίνδυνο. Σε ορισμένα προάστια, οι λεηλασίες καταστημάτων, οι ξυλοδαρμοί πολιτών και οι απειλές αποτελούν τρέχον νόμισμα, πάντα σε συνδυασμό με όλο και συχνότερες επιθέσεις κατά αστυνομικών.

Σε συνομιλία που είχαμε με τον διευθυντή του Εγκληματολογικού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου Paris II και υπεύθυνο του Τμήματος Ερευνών για τις σύγχρονες εγκληματικές απειλές, αυτού του τύπου οι συμμορίες τείνουν να γίνουν πανευρωπαϊκό φαινόμενο, γεγονός που διευκολύνεται από το Διαδίκτυο και τις μεταξύ τους διασυνδέσεις. Έτσι, παρόμοιες με τις γαλλικές συμμορίες αναπτύσσονται και δρουν στο Βέλγιο, στην Ολλανδία, στην Γερμανία και στην Ιταλία, προσφάτως δε και στην Ελλάδα.

«Θα πρέπει», μάς είπε ο Γάλλος ειδικός, «κυρίως οι πολιτικοί να καταλάβουν ότι η λέξη συμμορία έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο και αντιπροσωπεύει μία σκληρή πραγματικότητα. Γι αυτό, οι κουκουλοφόροι πρέπει να αντιμετωπίζονται υπό αυτό το πρίσμα. Οι συμμορίες, όπως και στις ΗΠΑ, είναι οργανωμένες, λειτουργούν πάνω σε μία δεδομένη βάση και αποτελούν το έμβρυο για μεγαλύτερες εν συνεχεία εγκληματικές οργανώσεις. Ας μην γελιόμαστε. Οι μαφίες και τα διεθνή καρτέλ του εγκλήματος από κάπου ξεκίνησαν. Συνεπώς, αν στα πρώτα βήματα οι ενέργειες της συμμορίες είναι αυθόρμητες, στην συνέχεια αρχίζουν να υπακούουν σε κανόνες οι οποίοι στηρίζονται στην βία και στην γοητεία που αυτή εξασκεί».

Ο Γάλλος κοινωνιολόγος, ιερωμένος και συγγραφέας Ζαν-Κλωντ Μπαρώ, ο οποίος πολλά χρόνια τώρα ασχολείται με το φαινόμενο των συμμοριών, υποστηρίζει από την πλευρά του ότι, γύρω από την δράση τους, έχει αναπτυχθεί μία πολιτική μυθολογία, άσχετη με την πραγματικότητα. Τα μέλη των συμμοριών συμμετέχουν θεληματικά και όχι από «οργή» σε αυτές διότι, πρωτίστως, κερδίζουν πολύ περισσότερα χρήματα από το αν δούλευαν νομίμως. Αυτός είναι ο λόγος που σε πολλά συγκροτήματα εργατικών κατοικιών επιβάλλουν την δική τους «τάξη», ώστε να μπορούν να ασκούν τις δικές τους κερδοσκοπικές δραστηριότητες.

Υπό αυτές τις συνθήκες, το φαινόμενο των κουκουλοφόρων δεν είναι θέμα έκρηξης οργής, αλλά συνειδητή και οργανωμένη προσπάθεια εκφοβισμού και τρομοκρατήσεως της κοινωνίας.

Γι αυτό, σήμερα, τόσο στην Γαλλία όσο και στην Ιταλία –της οποίας οι κουκουλοφόροι διασυνδέονται και με τους δικούς μας– οι κυβερνήσεις, απέναντι στο φαινόμενο και στην βία που αναδύει, έχουν υιοθετήσει πολιτικές «μηδενικής ανοχής». Πρόσφατα, ο Γάλλος πρωθυπουργός κ. Φρανσουά Φιγιόν, φανερά οργισμένος, δήλωσε ότι «η ασφάλεια των πολιτών εφαρμόζεται χωρίς καμμία απολύτως παραχώρηση, οι δε επιθέσεις συμμοριών κατά αστυνομικών και αθώων πολιτών θα καταστέλλονται πολύ αυστηρά και χωρίς επιείκεια». Στο πλαίσιο αυτό, εξάλλου, σύμφωνα με πληροφορίες μας, μετά τα τραγικά γεγονότα του Λονδίνου, το θέμα των κουκουλοφόρων ετέθη και ήδη απασχολεί πολύ σοβαρά το Συμβούλιο Υπουργών Δικαιοσύνης της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Για την ιστορία, προσθέτουμε ότι, τόσο στην Γαλλία όσο και στην Ιταλία, οι συμμορίες δεν έχουν καμμία πολιτική στήριξη από κανένα πολιτικό κόμμα. Το ίδιο βέβαια ισχύει και στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου η συμμοριακή βία καταδικάστηκε με πολύ σκληρά λόγια από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Αυστηρότατες επίσης θα είναι και οι καταδίκες των πλιατσικολόγων, οι οποίοι λήστευαν και τραυματισμένους πολίτες που έτυχε να βρεθούν μπροστά τους.