Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

H ώρα των τεχνοκρατών

του Jeffrey Frankel*


Eλλάδα και Ιταλία, απεγνωσμένες αφότου τα παλαιά πολιτικά συστήματα τις οδήγησαν στο χρέος και στην κρίση, επέλεξαν αντί για πολιτικούς τεχνοκράτες οικονομολόγους -το Λουκά Παπαδήμο και το Μάριο Μόντι- να ηγηθούν των νέων κυβερνήσεων.

Και οι δύο μπορούν να περιγραφούν ως καθηγητές: ο Μόντι ήταν πρόεδρος του Πανεπιστημίου Bocconi, καθώς και Ευρωπαίος επίτροπος, ενώ ο Παπαδήμος ήταν συνάδελφός μου στη Σχολή Διοίκησης Kennedy του Χάρβαρντ από τότε που ολοκλήρωσε τη θητεία του ως αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Μέσα σε λίγο καιρό και οι δύο άνδρες πιθανότατα θα προκαλέσουν πρωτοσέλιδα με τίτλους όπως οι ακόλουθοι: «Ως καθηγητές παίρνουν "Α" στα οικονομικά, αλλά αποτυγχάνουν στην πολιτική». Αυτό θα είναι άδικο. Δεν θα είναι η έλλειψη της πολιτικής ικανότητας που θα τους εμποδίσει, αλλά μάλλον η έλλειψη πολιτικής εξουσίας.

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Ντομίνγκο Καβάγιο: Η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην Ευρωζώνη

Εντυπωσιακές δηλώσεις, στο 5ο CEO Summit της ΕΕΔΕ, του πρώην υπουργού Οικονομικών και Εξωτερικών της Αργεντινής, αλλά και κορυφαίων ευρωπαϊκών και επιχειρηματικών παραγόντων.


«Η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην Ευρωζώνη, κάνοντας όμως σοβαρές προσπάθειες βελτίωσης της ανταγωνιστικότητάς της και περιορισμού των δημοσίων δαπανών της». Αυτό υπογράμμισε με εμφατικό τρόπο, ο κ. Ντομίνγκο Καβάγιο (Domingo Cavallo), πρώην υπουργός Οικονομικών και Εξωτερικών της Αργεντινής. Αναφερόμενος επίσης στη φιλολογία που λέει ότι η Ελλάδα πρέπει να μιμηθεί την Αργεντινή του 2001, η οποία απέρριψε τη δολλαριοποίηση του νομίσματός της και να βγει από την ευρωζώνη, ο πρώην υπουργός τόνισε ότι για την Ελλάδα, η παραγωγική της βάση δεν της επιτρέπει κάτι τέτοιο. Και τούτο διότι η ελληνική οικονομία σε αντίθεση με την αντίστοιχη της Αργεντινής, είναι περισσότερο καταναλωτική και λιγότερο παραγωγική.

Η Ελλάδα, το Ευρώ και ο Τρίτος Δρόμος για την Ευρώπη

Οι περισσότεροι ειδήμονες υποστηρίζουν ότι η ευρωζώνη έχει μόνο δύο επιλογές: να διαλύσει ή να δημιουργήσει μια δημοσιονομική ένωση ώστε να ταιριάζει με τη νομισματική ένωση που ήδη υπάρχει. Στην πραγματικότητα, υπάρχει μια τρίτη, και καλύτερη, πορεία: να υιοθετήσει αυστηρότερη πειθαρχία της αγοράς, να διασώσει τις χώρες που δεν έχουν ρευστότητα, και να αφήσει εκτός εγγυήσεων εκείνες που θα χρεοκοπήσουν. Το αποτέλεσμα θα είναι μια ομάδα εύρωστων οικονομιών και μια Ευρώπη αρκετά ισχυρή για να παίξει ένα μεγάλο ρόλο στην παγκόσμια σκηνή.


του Hugo Dixon*

Οι συμβατικές απόψεις συντείνουν στο ότι η ευρωζώνη δεν μπορεί να έχει μια νομισματική ένωση χωρίς να έχει και μια δημοσιονομική ένωση. Οι euro-λάτρεις αντιμετωπίζουν το ενιαίο νόμισμα ως το πρώτο εφαλτήριο προς μια ευρύτερη οικονομική ένωση, η οποία είναι το όνειρό τους. Οι ευρωσκεπτικιστές, επίσης, αλλά βλέπουν το φινάλε της υπόθεσης αυτής ως κόλαση - και θα προτιμούσαν να διαλυθεί το ενιαίο νόμισμα . Το κρίση του ευρώ έχει, για πολλούς παρατηρητές, αξιολογήσει αυτές τις απόψεις. Και τα δύο στρατόπεδα υποστηρίζουν ότι οι μονόπλευρες προσπάθειες των χωρών της ευρωζώνης, να χτίσουν μια νομισματική ένωση χωρίς δημοσιονομική εναρμόνιση εξηγούν το γιατί η Ένωση έχει μετατραπεί σε ένα τέτοιο χάος. Πολλοί από τους λάτρεις του ευρώ λένε ότι ο δρόμος προς τα εμπρός για τις 17 χώρες της ευρωζώνης είναι να εκδώσουν ευρωομόλογα, για τα οποία θα εγγυηθεί όλες οι χώρες - μέλη (μία από τις πολλές παραλλαγές στο θέμα της δημοσιονομικής ένωσης). Ως και η γερμανική κυβέρνηση, η οποία είναι απρόθυμη να διασώσει οικονομίες ασθενέστερες από τη δική της, πιστεύει ότι κάποιο είδος συγκέντρωσης των προϋπολογισμών μπορεί να χρειαστεί όταν τα σημερινά προβλήματα του χρέους επιλυθούν.

Τα αγοράκια με τα σπίρτα

του Σταύρου Θεοδωράκη


Διαμαρτύρονται οι αγέρωχοι πολιτικοί μας επειδή οι δανειστές μας τους ζητούν γραπτές εγγυήσεις πριν μας δώσουν τα λεφτά. «Έχουμε μπέσα εμείς» αναφωνούν οι (δεξιοί) αρχηγοί. Μαζί τους διαμαρτύρονται και ορισμένοι αγέρωχοι δημοσιογράφοι οι οποίοι θεωρούν ύποπτη την επιμονή των ευρωπαίων να ζητούν τις υπογραφές των αρχηγών. «Έχουν μπέσα οι Έλληνες» αναφωνούν οι δημοσιογράφοι. Καταρχήν μην μπερδεύουμε τα πράγματα. Οι σύμμαχοι μας δεν αμφισβητούν τον Έλληνα γενικώς, αμφισβητούν τον Έλληνα πολιτικό και πιο συγκεκριμένα αμφισβητούν τον Παπανδρέου, τον Σαμαρά και τον Καρατζαφέρη. Και έχουν κάθε λόγο να τους αμφισβητούν. Ας τους πάρουμε έναν έναν.

Μήπως ο πόλεμος στο Ιράν έχει ήδη ξεκινήσει;

Τα τελευταία δύο χρόνια τουλάχιστον τρεις Ιρανοί πυρηνικοί επιστήμονες έχασαν τη ζωή τους, ενώ τα τεχνολογικά συστήματα του Ιράν επλήγησαν από τον ιό των ηλεκτρονικών υπολογιστών με την κωδική ονομασία Stuxnet. Η επίθεση αυτή προκάλεσε χάος και μεγάλες καθυστερήσεις στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.


του Δημήτρη Θωμά

Δολοφονίες πυρηνικών επιστημόνων, επιθέσεις ακριβείας στον κυβερνοχώρο και μυστηριώδεις εκρήξεις σε αποθήκες πυρομαχικών, που εξόντωσαν τον εμπνευστή του ιρανικού προγράμματος βαλλιστικών πυραύλων, συνθέτουν ένα ομιχλώδες σκηνικό το οποίο κάνει πολλούς να πιστεύουν ότι κάτι πολύ μεγάλο βρίσκεται σε εξέλιξη εντός και πέριξ του Ιράν. Η έκρηξη στην Μπιντ Γκανέχ ήταν τόσο ισχυρή που σκότωσε 17 Φρουρούς της Επανάστασης και θρυμμάτισε τζάμια πολλά μίλια μακριά στην Τεχεράνη.

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

«Φωνή βοώντος εν τη ερήμω» οι προειδοποιήσεις του HAPCO για μαζικές ακυρώσεις συνεδρίων στην Ελλάδα

Μάρτυρες μιας σκληρής πραγματικότητας, που αφανίζει ολοένα και περισσότερο την Ελλάδα από τον παγκόσμιο συνεδριακό χάρτη, γίνονται καθημερινά όλοι οι επαγγελματίες του χώρου με την Πολιτεία να είναι απούσα και να κωφεύει στις επανειλημμένες εκκλήσεις του Συνδέσμου Ελλήνων Επαγγελματιών Οργανωτών Συνεδρίων - HAPCO, αλλά και τις πρόσφατες του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος και του Δήμου Αθηναίων, για άμεση κινητοποίηση προς τη σωτηρία της Ελλάδας ως συνεδριακού προορισμού.

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Η ΝΕΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΑΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΣΑΝ ΔΙΕΞΟΔΟΣ

του Σωκράτη Πλούσα*


Ενώ έχουν παρέλθει δύο και πλέον χρόνια από την στιγμή που η Παγκόσμια Χρηματοοικονομική κρίση πέρασε και το κατώφλι της χώρας μας κι ενώ η πολιτική πραγματικότητα δείχνει να αλλάζει, είναι σαφές ότι δεν συμβαίνει το ίδιο και με την αντίστοιχη οικονομική-επιχειρηματική.

Το οικονομικό μοντέλο τώρα πια τίθεται εν αμφιβόλω, ενώ μέχρι πριν δύο χρόνια αλλά ακόμα και σε αυτά τα τελευταία, θεωρούταν όχι μόνο σωστό αλλά ταυτόχρονα κι αποτελεσματικό. Η αλλαγή δείχνει, λογικά, απίστευτα δύσκολη. Μέσα στην δίνη, πολύ συχνά ακούγονται «κορώνες» για το πώς θα επιτύχουμε την ανάπτυξη, του τύπου «...να βοηθήσουμε την οικοδομή», «...να προσλάβουμε κι άλλους 100.000 δημόσιους υπαλλήλους για να μην έχουμε ανεργία», «...να δώσουμε επιδοτήσεις».

Πώς θα περάσουμε από αυτό το μοντέλο, στο αντίστοιχο της υγιούς ανάπτυξης μέσα από την ανταγωνιστικότητα;

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Δύο μύθοι για την κατάσταση στην Ευρωζώνη

Του Ηλία Καραβόλια

Μπορεί η απόφαση για τη «διάσωση» της Ελλάδας στις 27 Οκτώβρη να πυροδότησε εξελίξεις ,τόσο εδώ όσο και στην Ιταλία ,αλλά οι αποφάσεις για την χώρα μας έχουν άγνωστα προς στιγμή παραρτήματα που θέτουν σε νέο αυστηρό πλαίσιο τις υποχρεώσεις της χώρας. Οι εταίροι μας λένε ουσιαστικά ότι θα αναχρηματοδοτούν το χρέος μας ,μέσω του προσωρινού ταμείου (EFSF), παράλληλα με το γνωστό αλλά όχι πλέον σίγουρο κούρεμα ( ο Παπαδήμος είναι υπέρμαχος καλύτερης λύσης για τις ελληνικές τράπεζες ) .Όλα αυτά, εφόσον πάντα η νέα κυβέρνηση μπορέσει να... πιέσει και άλλο την κοινωνία ,ώστε να μαζευτεί το έλλειμμα.

Όμως η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου ,που δεν αφορά μόνο την Ελλάδα ,έχει δύο μεγάλους ''μύθους'' για την αντιμετώπιση της συνολικής κρίσης στην Ευρωζώνη.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΖΩΝΤΑΝΗ

Απέναντι στον παραλογισμό και τις ύβρεις, καιρός είναι να ορθώσουν κάποιοι το ανάστημά τους…

του Λεωνίδα Βαρουξή*

Είναι αλήθεια ότι η ελληνική κοινωνία νοιώθει απογοητευμένη και οργισμένη από το γεγονός της χρεοκοπίας της χώρας μας, η οποία ψαλίδισε απότομα όνειρα και κόπους ζωής πολλών ανθρώπων.

Είναι δεδομένο ότι η Ηλειακή κοινωνία γνώρισε και βιώνει σε υπερθετικό βαθμό την ανακολουθία λόγων και έργων της πολιτικής εξουσίας –ιδιαίτερα μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές και τις …παρελάσεις των πολιτικών θιάσων των δύο τελευταίων κυβερνήσεων. Πολλαπλές οι αφίξεις στον νομό μας, οι οποίες συνοδεύτηκαν με ορυμαγδό δεσμεύσεων και υποσχέσεων, που αποδείχτηκαν δυστυχώς λόγια μεγάλα και ψεύτικα.

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

CEO Summit 2011: Doing More On Less. Η δυναμική του “less” και το μέρισμα εμπιστοσύνης

Η Ελλάδα σήμερα δεν βρίσκεται απλώς μπροστά σε ένα ακόμα σταυροδρόμι, μπροστά σε μια ακόμα διλληματική διχάλα. Βρίσκεται μπροστά σε έναν μονόδρομο. Ευτυχώς οι xώρες ακόμα και αν πτωχεύσουν δεν κλείνουν, είναι υποχρεωμένες να ζήσουν και Δαρβινικά να εξελιχθούν. Οφείλουμε όλοι μεγιστοποιώντας τη δημιουργικότητά μας, να συμβάλλουμε με εφαρμόσιμες ιδέες και άμεσες δράσεις να λειάνουμε το μονόδρομο αυτό που έχουμε μπροστά μας. Στην προσπάθεια αυτή θέση της ΕΕΔΕ και του Τομέα Ηγεσίας της, είναι ότι πρέπει ως χώρα να αξιοποιήσουμε στο μέγιστο τις λίγες αλλά σημαντικές «βολές» που διαθέτουμε. Παράλληλα είναι υποχρέωση όλων, να ξανασυναντηθούμε σε ένα πλαίσιο αμοιβαίας εμπιστοσύνης, ώστε πολλά χέρια να κρατήσουν όσο σφιχτά και σταθερά απαιτείται την κάνη του όπλου, κορυφώνοντας την «ακρίβεια»των βολών.

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΩΤΑΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

Σύμφωνα με επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων, ιστορικούς και κοινωνικούς ανθρωπολόγους, μέσα στα επόμενα 30 χρόνια θα αντιμετωπίσουμε διπλάσιες ευκαιρίες σημαντικών επιστημονικών εφαρμογών απ’ ό,τι στους προηγούμενους δύο αιώνες, αλλά και μεγάλους κινδύνους, που προκύπτουν κυρίως από την οικονομική ανάπτυξη

του Γιάννη Στουρνάρα

Τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν έχουν παρακολουθήσει τις διεθνείς εξελίξεις στην οργάνωση και διοίκησης της ανώτατης παιδείας. Από την Αμερική και την Ευρώπη έως την Κίνα, οι οργανωτικές και διοικητικές αλλαγές που πραγματοποιούνται στην ανώτατη παιδεία είναι κοσμογονικές. Η αιτία των αλλαγών αυτών είναι η κοινή πλέον αντίληψη ότι η καλή και αποτελεσματική παιδεία, η θεραπεία της επιστήμης και η έρευνα αποτελούν την βάση της τεχνολογικής εξέλιξης, της καινοτομίας και, τελικά, της οικονομικής προόδου.

Γιώργος Χατζημαρκάκης: Πώς μπορεί να σωθεί η Ελλάδα

Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου


Κρητικής καταγωγής, ο Γιώργος Χατζημαρκάκης είναι σήμερα ένα από τα πιο δραστήρια μέλη της Ομάδας των Φιλελευθέρων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και διαπρεπές στέλεχος του Κόμματος Ελευθέρων Δημοκρατών της Γερμανίας. Επίσης, ο Ελληνογερμανός ευρωβουλευτής είναι και πρόεδρος του Γερμανο-Ελληνικού Επιχειρηματικού Συνδέσμου που, με έδρα την Κολωνία, φιλοδοξεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην προσέλκυση γερμανικών επενδύσεων στην Ελλάδα. Με αφορμή την συμμετοχή του στο πρόσφατο συνέδριο που συνδιοργάνωσαν η Ελληνική Εταιρεία Διοίκησης Επιχειρήσεων (ΕΕΔΕ), η Ένωση Ανώτατων Στελεχών Επιχειρήσεων (ΕΑΣΕ) και η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Διευθυντικών Στελεχών (CEC), με θέμα την θέση των μάνατζερς στην οικονομική κρίση, είχαμε μαζί του την συνέντευξη που ακολουθεί.

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Λουκάς Παπαδήμος - Βιογραφικό

Ακαδημαϊκός δάσκαλος, κεντρικός τραπεζίτης, επιστήμονας υψηλού κύρους, με θητεία στα κέντρα αποφάσεων και χάραξης πολιτικής της Ελλάδας και της Ευρώπης, ο καθηγητής Λουκάς Παπαδήμος αναφέρεται ως πρωθυπουργός της κυβέρνησης συνεργασίας.


Ο Λουκάς Παπαδήμος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947 και μετά την αποφοίτησή του από το Κολλέγιο Αθηνών, άρχισε τις σπουδές του στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ). Πήρε το πρώτο του πτυχίο στη Φυσική, συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ηλεκτρολογία-Μηχανολογία και έκανε το διδακτορικό του στα Οικονομικά. Παράλληλα με τις σπουδές του, εργάστηκε ως βοηθός ερευνών και ως ειδικός επιστήμων στο ΜΙΤ.

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Η ευρωζώνη δεν έχει ανάγκη το ΔΝΤ

του Kenneth Rogoff*


Με τους ηγέτες των κρατών της Group of 20 να επικεντρώνονται στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ως το προτιμώμενο μέσο μιας διάσωσης της ευρωζώνης, θα πρέπει οπωσδήποτε να αναρωτηθούν ποιόν συγκεκριμένο στόχο θα εξυπηρετήσουν τα κεφάλαια του διεθνούς οργανισμού. Αν δεν δοθεί στο ΔΝΤ σημαντική εξουσία ώστε να εφαρμόσει τις προϋποθέσεις του σε επίπεδο ευρωζώνης, είναι δύσκολο να βρούμε πλεονεκτήματα στην ανάμιξή του, πέρα από το να παρέχει το «φύλο συκής» σε μεγάλης κλίμακας εξαγορές junk ομολόγων από την ΕΚΤ.

Οι δύο, ο εξής ένας...

του Πάσχου Μανδραβέλη*


Στην διάρκεια της κατά Γιάννη Βούλγαρη «μοιραίας πενταετίας» κάποιος μπορούσε να διακρίνει ένα ενδιαφέρον pattern στους σχολιασμούς των τηλεοπτικών παραθύρων. Για ό,τι κακό έκανε το ΠΑΣΟΚ (κι έκανε πολλά) έφταιγε το ΠΑΣΟΚ. Για ό,τι κακό έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ (κι έκανε καταστροφικά) έφταιγε το πολιτικό σύστημα. Κατά τον ίδιο τρόπο αυτό που ακούμε τώρα -κυρίως στα τηλεκαφενεία- είναι ότι για το αδιέξοδο που διαφαίνεται «φταίνε και οι δύο»...

Γιατί η επιστροφή στη δραχμή θα είναι καταστροφική...

Πηγή:www.capital.gr


Μια απόφαση για επιστροφή στη δραχμή θα είναι καταστροφική, γιατί συνεπάγεται ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και πιθανά έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις η χώρα πολιτικά επιστρέφει στα δεδομένα της δεκαετίας του ’60, όμως χωρίς τις ΗΠΑ να διαθέτουν την ίδια ισχύ που διέθεταν τότε και την Ελλάδα να έχει την αξία της στρατηγικής εγγύτητας της Σοβιετικής Ένωσης...

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ: ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

του Θάνου Τζήμερου

Πιστεύαμε ότι η κυβέρνηση του «επανιδρυτή του κράτους» ήταν η χειρότερη στην ελληνική ιστορία. Η σημερινή αποδεικνύει ότι κανένα ρεκόρ δεν μένει ακατάρριπτο από τον Έλληνα πολιτικό. Με μια απίστευτη πρωτοβουλία πολιτικού αμοραλισμού, ο ...τιμονιέρης της χώρας, χωρίς καμία συνεννόηση με τους εταίρους μας, προανήγγειλε δημοψήφισμα, αφού πρώτα, σαν πρωτοετής στη σχολή Μπακούνιν, έβγαλε έναν δεκάρικο λόγο για τις τράπεζες που θα υποχρεωθούν να πληρώσουν τα σπασμένα 35 χρόνων κυβερνητικής ανευθυνότητας.


Ένας πολιτικός αναλυτής επιπέδου Καστανίδη θα ήταν ενθουσιασμένος: με μια κίνηση ματ στριμώχνεις τον Σαμαρά, τον Τσίριζα και τους σταλινικούς. Αν ο λαός αποφασίσει «ναι», τους κόβεται η γλώσσα. Ο καπετάν Μιχάλης Χρυσοχοίδης καμάρωνε σαν μέλος της κυβέρνησης του βουνού, που στήσαμε ενέδρα και αιφνιδιάσαμε τους Γερμανούς. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, θλιβεροί κομπάρσοι σ΄αυτό το θέατρο παραλόγου, χειροκροτούσαν γιατί μόνο θόρυβο ξέρουν να παράγουν στον δημόσιο βίο.